เจ้าดวงใจ

เขาจ้องเขม็งไปตรงหน้า แววตาเต็มไปด้วยความสับสน

ร่างระหงของสตรีนางหนึ่งนั่งลงกับพื้น ใบหน้านวลเนียนแดงก่ำเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ดวงตากลมประกายระยับจับจ้องไปยังผู้มาใหม่คล้ายยั่วยวนอยู่ในที เมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องด้วยอากัปกิริยาที่แปลกไปจากเดิม ปานสายฟ้าฟาดกลางอก

ร่างอรชรอ้อนแอ้นมือหนึ่งพยายามดึงคอเสื้อออก มืออีกข้างก็พยุงยันตัวไว้ ดวงตาแดงก่ำ ทำเสียงครางขู่เล็ก ๆ ในลำคอ

พลันเกิดความขัดแย้งในใจเจิ้งหลง แม้เจ็บปวดใจยามเห็นท่าทางยั่วยวนบุรุษของนางเช่นนั้น ทว่าวูบหนึ่งรู้สึกถึงบางอย่างพลุ่งพล่านทั่วสรรพางค์กาย



"เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร" ชายหนุ่มย่อตัวลงนั่ง

นางไม่ตอบ แต่กลับใช้มือเรียวของตนรั้งดึงแขนเขามากอดไว้อย่างแน่นหนา นางโถมตัวเข้าหาจนอีกฝ่ายได้แต่นิ่งงัน ริมฝีปากอวบขยับเบาๆ นัยน์ตาหวานซึ้งทอประกาย