ทวงรักภรรยาบำเรอ

ฉันรักคุณเพราะคุณคือแสงอาทิตย์ที่ส่องแสงและนำทางให้กับฉัน แต่มันเป็นเพียงอดีตเพราะตอนนี้คุณเป็นเพียงพระอาทิตย์ที่ตกและไม่มีวันขึ้นมาให้ฉันมองเห็นได้
++++++++

"ตกลงเรื่องมันเป็นไปมายังไงทำไมปานตะวันกับอาทิตย์ถึงได้ไปอยู่ด้วยกันในห้องนั้นในสภาพที่ดูไม่ได้"

คุณหญิงจีรนันท์เอ่ยถามทั้งสองคนแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ

"ปานตะวันลูกทำให้ครอบครัวอับอายขายหน้ามากทำไมไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว ทำแบบนี้พ่อกับแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลที่สะสมมานั้นต้องมาเสียหายเพราะใคร"

คราวนี้เจ้าสัวสมพงษ์เป็นคนเอ่ยขึ้นมาและมองหน้าไปยังอาทิตย์ที่นั่งนิ่งรวมไปถึงครอบครัวของเขา

"จะว่าไปแล้วคุณลุงพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะครับนั่นเป็นห้องของผมส่วนลูกสาวของคุณลุงเป็นคนเข้ามาเอง แถมยังเมามายไม่ได้สติมาถึงก็มาแก้ผ้าแล้วมาลงตัวนอนผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะครับที่จะเห็นผู้หญิงแก้ผ้าต่อหน้าแล้วไม่ทำอะไร" อาทิตย์พูดขึ้นมาโดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น

"จะมากกว่าแล้วนะอาทิตย์ ทำไมไม่ไว้หน้ากันบ้างนายเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่ายิ่งเห็นผู้หญิงมาต่อหน้านายควรยิ่งต้องให้เกียรติเธอไม่ใช่จะมาย่ำยี" คุณหญิงสายใจชี้หน้าด่าด้วยความโกรธ

"ไม่มากหรอกครับคุณป้าเพราะตอนนั้นผมก็คิดว่าลูกสาวของคุณป้าเป็นเด็กที่ผมซื้อบริการ แล้วมันมืดซะขนาดนั้นยั่วซะขนาดนั้นใครจะไปมีอารมณ์เปิดไฟมองครับ ผมก็คิดว่าเธอเป็นเด็กที่มาขายบริการทำงานรับเงินแล้วก็กลับ"

"นี่นายจะดูถูกน้องฉันมากเกินไปแล้วนะในอาทิตย์ นายคิดว่าตัวเองดีแค่ไหนถ้าคนที่เขาดีจริงเขาไม่ทำแบบนี้กับผู้หญิงหรอก" จันทร์วาดเป็นเดือดเป็นร้อนแทนน้องสาวของเขาแต่กลับทุกอาทิตย์ตอกหน้ามาจนแทบจะหน้าชา

"ไม่เป็นลูกผู้ชายตรงไหนขอถามหน่อย ผู้ชายถ้ามีอารมณ์ก็ไปซื้อบริการที่ถูกต้องไม่ได้ไปลักกินซ่อนกินไม่ได้ไปคบชู้หรือเล่นลูกเล่นเมียใคร แบบนี้มันน่าผิดตรงไหนหรือว่าเธอชอบให้สามีไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยแต่ก็อย่างว่าดูท่าออกจะหาไม่ได้"

"นี่นาย!!" จันทร์วาดถึงกับชี้หน้า

"อาทิตย์ลูกแม่ว่าใจเย็นๆ ก่อนต้องขอโทษท่านเจ้าสัวและคุณหญิงด้วยนะคะที่ลูกของดิฉันพูดจาแบบนี้ออกไป เดี๋ยวยังไงทางเราจะรับผิดชอบก็แล้วกันนะคะไหนๆ เราก็ต้องทำธุรกิจร่วมกันอยู่แล้วเรามาเป็นทองแผ่นเดียวกันดีไหมคะ เรือล่มในหนองทองจะไปไหน"

คุณหญิงจีรนันท์ออกความคิดเห็นพร้อมกับมองหน้าสามีเพราะเธอเห็นว่าทางนี้จะเป็นทางเดียวที่ดีที่สุดสำหรับทั้ง 2 ครอบครัว

"คุณพ่อคุณแม่คะคุณลุงคุณป้าคะ"

ปานตะวันเรียกทุกคนและนั่งนิ่งอยู่นานหญิงสาวกลืนก้อนน้ำลายแทบจะไม่ลงคอก่อนที่จะตัดสินใจพูดออกมาโดยไม่มองหน้าอาทิตย์สักนิด





"คือว่าไหนๆ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะค่ะไม่ว่าจะยังไงก็ถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกันค่ะ เดี๋ยวนี้ยุคสมัยใหม่ไม่มีใครเขาถือเรื่องการมีอะไรกันแล้วค่ะคิดซะว่าเป็นแค่ one night stand ดีไหมคะทุกอย่างจะได้จบ"

"ไม่ได้!!"

เสียงของพ่อทั้งสองคนร้องออกมาพร้อมกันพ่อของอาทิตย์ที่หวงหน้าตัวเองและวงตระกูลยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด และพ่อของปานตะวันที่รักลูกสาวอีกทั้งยังรักศักดิ์ศรีของวงตระกูลและชื่อเสียงไม่ต่างกัน

"หนูปานตะวันไม่ต้องเป็นห่วงลุงจะให้อาทิตย์รับผิดชอบโดยการแต่งงานกับหนูยังไงหนูก็เป็นผู้หญิงอีกอย่างจะได้ปรองดองกันทั้ง 2 ครอบครัว แล้วมันยังมีเรื่องธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้องอีกจากนี้จะได้ทำงานร่วมกันได้อย่างง่ายๆ ดีไหม หรือท่านเจ้าสัวสมพงษ์คิดว่าอย่างไรครับ" เจ้าสัวภูมิพัฒน์เอยถามเจ้าสัวสมพงษ์ที่นั่งหน้านิ่งอยู่อย่างนั้น

"ได้ตกลงก็แต่ง"

"แต่ผมไม่แต่งครับ"

++++++++
เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ