เขาเรียกผมว่า "เสือ"

ผมต้องรับช่วงต่อแบรนด์เสื้อผ้าของ ป๊า ตั้งแต่เรียนจบ
ต้องอยู่คนเดียว ต้องเก็บอารมณ์ไว้เสมอ
แต่มีเพียงยัยตัวยุ่ง ที่เข้ามาทำให้โลกที่หน้าเบื่อของผมได้มีสีสันอีกครั้ง
" รู้ไหม เพราะเธอเป็นแบบเนี้ย ไม่มีผู้ชายคนไหนอยู่ใกล้เธอหรอก "
" มันก็เรื่องของฉัน อีกอย่างนายก็กำลังอยู่ใกล้ฉัน "
" ที่ฉันลดตัวลงมาเนี่ย เพราะเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กต่างหาก " ผมมองเธอด้วยสายตานิ่งๆ
" ถ้าฉันมีแฟนวันไหน อย่ามาร้องไห้เพราะเหงาล่ะ "
" เหงาเพราะเธอหรอ "
ไม่มีทางซะหรอก