สุขุมวิท.. ที่รัก เล่ม 1 : ปฐมบทแห่งผองเพื่อน

จากบทความนึง ที่กล่าวถึง "การจัดสรรทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด ไปใช้ในทางเลือกต่าง ๆ เพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของประชากร ที่มีอยู่อย่างไม่จำกัด" ผู้เขียนเป็นเด็กที่เติบโตมาจากชุมชนเล็ก ๆ แห่งนึง ใน จ.จันทบุรี ทำให้ย้อนนึกถึงวัยเด็ก ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการใช้ทรัพยากรให้คุ้มค่า หรือเห็นคุณค่าของสิ่งที่อยู่รอบตัวเรา ทั้งในทางรูปธรรมและนามธรรม เช่น สิ่งแวดล้อม แหล่งที่อยู่อาศัย เพื่อนฝูงร่วมชุมชนในวัยเด็ก ที่สำคัญคือทรัพยากรของโอกาสและเวลาของตัวเราเอง ที่มักจะหมดไปเรื่อย ๆ และเรียกกลับคืนมาไม่ได้..

"ถ้าผู้เขียนจะลองตั้งคำถามซัก 3 ข้อ"

(1) ถ้าเลือกกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ในวัยเด็ก ท่านต้องการจะกลับไปเริ่มต้นใหม่เพื่อทำอะไร ?
(2) ถ้าท่านถูกย้อนเวลากลับไปในวัย 15 ปี และดวงชะตากลับต้องมีอายุขัยได้เพียงครึ่งเดียว ของบุคคลทั่วไป ช่วงชีวิตที่เหลืออยู่อีก 25-30 ปี ก่อนที่จะต้องลาลับไป ท่านต้องการทำอะไร ?
(3) แล้วถ้าท่านต้องอยู่อย่างเป็นอมตะ ไม่เจ็บ ไม่แก่ ไม่ตาย ท่านต้องการจะดำรงอยู่ เพื่อทำสิ่งใดต่อไป ?

เรื่องราวเล่าย้อนกลับไปของเด็กหนุ่มวัย 15 ปี แห่งช่วงปลายยุค 90 ในชุมชนชาวคริสต์แห่งนึงของ จ.จันทบุรี ชื่อว่าเจ้าดอล ที่มีพื้นเพจากลูกชายในครอบครัวที่ทำฟาร์มประมง และแม่ที่เปิดโรงตัดเย็บเสื้อผ้าเล็ก ๆ

"ลูกชายอาจลาลับ ก่อนอายุขัยของผู้เป็นแม่จะมาถึง"

ชีวิตที่เหลืออยู่ กับความพยายามเท่าที่มี.. เส้นทางของตนและผองเพื่อน กลุ่มชมรมดนตรีสากลเพลงเก่า ที่ออกไปแสดงตามโรงเรียนต่าง ๆ ออกตามหากลุ่มเพื่อนใหม่ ๆ ในชั้นปีเดียวกัน บนเส้นทางสุขุมวิทสายเก่า สายแห่งการเดินยกทัพลงมาขององค์พระเจ้าตากสินมหาราช ในครั้งอดีต เส้นทางคู่ขนาน ความจริงกับความฝัน ของทัพหลังพระเจ้าตากสิน ที่กลุ่มพวกตนออกติดตามมา

"นายเงินเขียว นายตาลช้าง และทหารถือปืน m-16"

เล่าเรื่องราวเหตุการณ์ตามช่วงเดือน-ปี ตามช่วงชั้นปีการศึกษา ทีมีหน้าสารบัญค่อนข้างยาว ที่บอกเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ เชื่อมโยงไปอีกในหลาย ๆ เหตุการณ์ข้างหน้า.. ภาษาการเล่าเรื่องในแบบเรียบง่าย.. แบบบ้าน ๆ บรรยายในลักษณะภาษาพูด ภาษาปาก เป็นส่วนใหญ่

"การเดินทางครั้งใหม่ ที่ยังไม่เคยเกิดขึ้นในเรื่องเล่าขานใดๆ"