จากสาวชนบทกลายเป็นหงส์ ในยุค70s เล่ม3

โปรย
ปี 1970..
จากหญิงสาวหัวสูงวัยสิบแปดปี เธอรังเกียจครอบครัวตัวเอง กลายเป็นหญิงสาวแสนดีที่กลับรักครอบครัว ความเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ เปลี่ยนชะตาชีวิตของคนบ้านเจียงให้ดีขึ้น
เจียง เปาเป้ย..
หญิงสาวชนบทที่เอาแต่ใจ รังเกียจครอบครัวตัวเอง และบังคับขู่เข็ญให้พวกเขาส่งเธอไปเรียนในเมืองเพื่อเป็นหน้าเป็นตาแด่ครอบครัว ทั้งที่บ้านเจียงแทบจะแทะต้นไม้ และขุดดินกินกันอยู่แล้ว การกระทำน่ารังเกียจของเธอมีมากขึ้นเรื่อยๆ
จนวันหนึ่ง เปาเป้ยกลับมาแล้วเรียกร้องเงินถึงสี่สิบหยวน พอบ้านเจียงไม่มีให้ เธอก็อาละวาดอย่างหนัก และขังตัวเองอยู่ในห้อง สร้างความทุกข์ใจให้แก่บ้านเจียงเป็นอย่างมาก
จากที่จะประชดประชันครอบครัว กลับกลายเป็นว่า เธอล้มป่วยจนรักษาชีวิตตัวเองไม่ได้..
"เฮ้ย อะไรมันจะขนาดนั้น"
ปี 2024..
ลู่ ชิงชิงหญิงสาวจากยุคปัจจุบันอายุ25 ปี เธอสวยและเก่งมาก รวมถึงมีความรู้จบปริญญาโท และยังได้ทำงานเป็นแพทย์หญิงในโรงพยาบาลของเอกชนยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งในกรุงปักกิ่ง
ซึ่งเธอโหมงานหนักและถูกคนรอบข้างกดดันจนเธอต้องเป็นโรคซึมเส้า และช่วงที่เดินข้ามถนนทำให้เธอต้องถูกรถชนจนเสียชีวิต และวิญญาณเร่ร่อนของเธอก็มาเข้าร่างของเจียง เปาเป้ย..
"เอาล่ะ ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนดูแลครอบครัวของเธอเองเปาเป้ย บ้านเจียงจะต้องร่ำรวยเพราะมือสองข้างของฉันให้ได้"
ลู่ ชิงชิงในร่างเปาเป้ยพูดในใจเมื่อรับรู้ความรู้สึกของเจ้าของร่างที่เธอมาอาศัยอยู่..
เจียง เปาเป้ยเปลี่ยนไปจากหญิงสาวที่ไม่เอาไหน กลายเป็นหญิงสาวที่ตั้งใจเรียน การเรียนของเธอดีขึ้นมาก
จนสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่กรุงปักกิ่งได้ครอบครัวก็มีหน้ามีตา และมีชีวิตที่ดีขึ้นเพราะเปาเป้ย
และในวันที่เปาเป้ยเดินทางไปเรียนในเมืองหลวงที่กรุงปักกิ่ง เธอได้เจอกับนายตำรวจคนหนึ่งที่เดินทางไปพร้อมกัน..
เขาคือ โจว ป๋อเหวิน นายตำรวจยศผู้กอง วัยเพียงยี่สิบเจ็ดปี ที่มีพ่อเป็นถึงผู้บัญชาการตำรวจ คือ พลตำรวจเอก โจว เกอ
โจว ป๋อเหวินได้ให้ความช่วยเหลือเจียง เปาเป้ยหลายอย่างจนทำให้ทั้งคู่สนิทกัน
แต่อุปสรรคจากทางบ้าน ฐานะที่แตกต่างกัน ทำให้เปาเป้ยต้องสร้างตัวตัวเองให้เหมาะสมกับป๋อเหวินให้ไว้ได้
....................
เนื้อในเล่ม3
..................."เชิญๆ เลยครับนายตำรวจกี่ที่ดีครับ" เถ้าแก่เข้าไปต้อนรับนายตำรวจทั้งสองและผู้หญิงอีกสามคน หลังจากเอาชาไปให้ เปาเป้ยแล้ว
"หกที่ค่ะเถ้าแก่" ผู้หญิงที่ไม่มีคู่เอ่ยบอก
นายตำรวจท่านหนึ่งรีบบอก เมื่อเห็นเถ้าแก่เจ้าของร้านมองอย่างสงสัย "อ้อ เดี๋ยวมีคนตามมาทีหลังอีกคนครับ"
"ครับ เชิญตามสบายเลยครับ" เถ้าแก่เจ้าของร้านรีบเชิญให้นายตำรวจนั่ง ตรงโต๊ะที่ดีที่สุด
ด้านเปาเป้ยที่นั่งดื่มชาอยู่นั้น ยิ้มมุมปากเมื่อเสียงของกลุ่มนายตำรวจและผู้หญิงที่เข้ามาในร้านเมื่อครู่คุยกันถึงเรื่องนายตำรวจอีกคน โดยที่เธอไม่ได้หันไปมอง เพราะจุดสนใจของเธอก็คือตึกข้างหน้า..
เปาเป้ยที่มองตึกตรงหน้าผ่านกระจกใสร้านน้ำชานั้นต้องเลื่อนสายตามองตาม เมื่อเห็นชายคนหนึ่งอยู่ในชุดตำรวจเต็มยศผู้กองเดินผ่าน และดูเหมือนว่าเขากำลังเดินเข้ามาในร้าน
"พี่ป๋อเหวิน" เปาเป้ยดีใจจนเอ่ยชื่อเขาเสียงเบา และลุกขึ้นจะเดินไปหาเขา แต่เธอก็ต้องหุบยิ้ม และนั่งลงเหมือนเดิม แล้วหันไปมองเมื่อเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น..
ซึ่งผู้หญิงคนนั้นดูท่าจะเป็นลูกคุณหนู เพราะเธอแต่งตัวดูดีและก็สวยด้วยในสายตาของเปาเป้ย..
"พี่ป๋อเหวินทางนี้ค่ะ" เธอคือ อู้ ซูซาน เป็นลูกสาวคนเดียวของนายพลทหารอู้ จือปื้อ ที่ทางสองตระกูลต่างหมายมั่นอยากให้ทั้งสองคนคบหาดูใจกัน..
ด้านป๋อเหวินที่เดินเข้ามาในร้าน เขาไม่ได้หันมองซ้ายมองขวา พลาดเห็นผู้หญิงอีกคนกำลังมองเขาอยู่
"อื้อ" ป๋อเหวินทำเสียงในลำคอ แล้วเดินเข้าไปหาเพื่อนๆ ตำรวจด้วยกันที่นั่งอยู่ข้างในร้าน
"พี่ป๋อเหวินนั่งค่ะ" ซูซานลุกขึ้นเดินไปเกาะแขนของเขาพาไปนั่ง
"นั่งๆ นี่พวกเราก็เพิ่งมาถึง" นายตำรวจยศผู้กองนามว่า หลิงหยุน ที่นั่งอยู่ข้างคนรักของเขา ได้เอ่ยขึ้น
"อื้อ" ป๋อเหวินพยักหน้า จำใจนั่งลงข้างๆ ซูซาน ที่ดึงเขาให้นั่งลง
"พี่ป๋อเหวินดื่มชาหรือว่าดื่มกาแฟดีคะ" ซูซานถามเอาใจชายหนุ่ม
"เดี๋ยวพี่ดูก่อนนะ" ป๋อเหวินบอก และหันมองไปเรียกเถ้าแก่เจ้าของร้าน ซึ่งเขาก็ต้องจ้องตาเขม็งไปยังผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินออกจากร้านข้ามไปอีกฝั่งของถนน
"เปาเป้ย"
"พี่ป๋อเหวินว่าอะไรคะ" ซูซานถาม เมื่อชายที่เธอหมายปองและมอบหัวใจให้เอ่ยชื่อของผู้หญิง
"เดี๋ยวมานะ" ป่อเหวินไม่ตอบคำถามของซูซาน เขาแกะมือเล็กออกจากแขน แล้วลุกขึ้น
"เฮ้ย ป๋อเหวิน นายจะไปไหนวะ" นายตำรวจยศผู้กองอีกคน นามว่า ฮาวยู เขาร้องประท้วงขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนจะเดินออกจากโต๊ะ
"นั่นสิ นานๆ เจอกันไม่ทันได้ถามสารทุกข์สุกดิบกันเลย นี่นายก็จะไปแล้วเหรอวะ" หลิงหยุนกว้กมือเรียกเพื่อนไว้
"นั่งๆ เอานี่ดื่มชาร้อนก่อน" สวนฮาวยูก็บอก และเทชาใส่จอกทุกจอก แล้วยื่นให้ป๋อเหวิน
"" ด้านป๋อเหวินไม่พูดอะไร เขานั่งลงที่เดิม จำใจดื่มชาที่เพื่อนยื่น ทั้งที่สายตาก็มองหาผู้หญิงหุ่นบอบบางตัวเล็กคนนั้น แม้จะเจอเธอเพียงแค่ไม่นานแต่เขาคุ้นตามาก
......................
ฝากนิยายจีนเล่ม3ด้วยนะครับ