ไม่มีผู้ใดดีเท่ามารดาเจ้าแล้ว

จูหลิวเหม่ย ไม่คิดเลยว่านางต้องมาแย่งชิงความรักความสำคัญจากสามีกับสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นฮูหยินผู้เฒ่าของนางเอง
นางแต่งเข้ามาเป็นฮูหยินตระกูลฉินอย่างถูกต้อง แต่ไม่ถูกใจมารดาสามีที่จงเกลียดจงชังนางมาก ทำอันใดก็ไม่เคยถูกใจ เอาแต่บีบให้นางร่างใบหย่าออกไปวันละสามเวลา
นางรักฉินจางเหว่ยมากพอที่จะอดทน และเชื่อว่าเขาเองก็รักนางมากพอที่จะรักษาความรักเอาไว้ให้ยืนยาว แต่เขาก็เอาแต่มารดา จนภรรยาอย่างนางไร้ค่าไร้ความสำคัญ.

ตัวอย่างในเล่ม...............

"ข้าเชื่อท่านแม่แล้ว เลี่ยงลี่นางดีกว่ามากจริงๆ"
หลิวเหม่ยไม่รู้จะโกรธเคืองเรื่องใดก่อนดี ระหว่างมารดาสามีที่ไม่อธิบายเลย และยังใส่ร้ายให้สามีโกรธเกลียดเข้าใจนางผิด กับตัวสามีที่มีปากไม่ถาม มีหูไม่ฟัง แต่กับมารดาฟังทุกอย่างเชื่อทุกอย่าง ทั้งยังชื่นชมอีกสตรีให้นางฟัง บ่งบอกว่าเขาเองก็เผลอไผลใจไปเช่นกัน
นางเหมือนถูกทั้งสองรุมด่าว่าในความผิดที่ไม่ได้ก่อ เจ็บใจเสียใจยิ่ง เมื่อวานดีกัน นางหลงคิดว่าทุกอย่างจะเริ่มเป็นไปในทางที่ดีแล้ว แต่สามีกลับแก้นิสัยหัวอ่อนต่อมารดา หัวแข็งต่อนางไม่ได้เสียที
"เจ้ามันน่ารังเกียจมากจางเหว่ย มีปากไม่ถาม แต่มีหูไว้เชื่อฟังแต่มารดาเจ้า เชื่อทุกอย่างยกเว้นข้า เมื่อใดจะโผล่หัวออกมาจากชุดกระโปรงของมารดาเจ้า ส่วนท่านแม่ ท่านรู้ว่าเหตุการณ์มันเป็นอย่างไร แต่ก็เลือกใส่ร้ายข้า ข้าขอยกย่องในความพยายามของท่านที่อยากจะบีบให้ข้าออกไปจากที่นี่มาก ได้….ข้าจะหย่าให้ ข้าทนไม่ไหวแล้วที่ต้องมีสามีที่โง่ สมองหมู ไม่มีปัญญาไตร่ตรองอันใดเลย มีภรรยาแล้วแทนที่จะเป็นผู้นำ กลับหลบหลังมารดาอยู่ได้ไม่มีความคิดเป็นของตนเอง ข้าตัดสินใจพลาดและเป็นคราวซวยมากที่มาแต่งงานกับเจ้า จางเหว่ย เราหย่ากัน!!!"
นางสุดจะทนกับความร้ายกาจของมารดาสามี สุดจะทนกับอุปนิสัยไม่โตของสามี ประกาศจบทุกอย่างและวิ่งออกมา คล้อยหลังน้ำตาก็ไหลรินออกมา ทั้งโกรธทั้งเสียใจ เหตุใดสามีไม่เชื่อใจไม่ฟังนางบ้าง สักครึ่งที่ฟังมารดาเขาก็ยังดี