เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด (ยุค70)

ลินดา สาวออฟฟิศ สวย โสด อายุ 28 ปี ผู้หลงใหลในการอ่านนิยาย เงินเดือนออกสิ่งแรกที่ทำ คือการเติมเหรียญใว้ซื้อยิยาย ถือคติที่ว่า เงินกินไม่มีไม่เป็นไร แต่เหรียญอ่านนิยายต้องมี

วันนึงหลังเลิกงาน ลินดาเดินข้ามถนนไม่ดูซ้ายดูขวาให้ดี รถชนตายซะงั้น แต่แทนที่จะไปนรกหรือสวรรค์ ดันมาโผล่ที่บ้านน้อยหลังหนึ่ง พร้อมกับเด็กชายหญิง 1 คู่ ที่เรียกเธอว่าแม่ นี่เธอต้องเป็นแม่คนจริงๆหรือเนี่ย แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำเช่นไร ประสบการณ์ไม่มี ทฤษฎีก็ไม่ได้ แต่เอ๊ะ แล้วร่างนี้มีสามีมั้ยนะ 

"สวัสดีเมิ่งหลัน ไม่เจอกันนานเลย" หวังเหอตี้ กล่าวทักทายผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยา

"คุณมาได้ยังกันคะ ไม่ใช่ว่าตอนนี้คุณยังเรียนไม่จบใม่ใช่หรือคะ" เมิ่งหลันถามด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ตกใจ แปลกใจ สงสัยสับสนปนเปกันไปหมด

"ผมเรียนจบแล้วครับ ผมกลับมาหาคุณแล้ว" หวังเหอตี้บอกเมิ่งหลันที่ยังมีอาการตกตะลึงไม่หาย ที่เขาบอกว่าจบแล้วนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะว่าชายหนุ่มนั้นเรียนดีมาก จริงขอทำเรื่องสอบจบก่อนคนอื่นๆ แต่ยังไม่ทันได้พูดคุยอะไรกัน ก็มีเสียงเด็กวิ่งเข้ามาเสียก่อน

"แม่คร้า คุยกับใครอยู่คะ"

"ใช่ครับ นี่ใคร" สองแฝดออกมาตามแม่ที่หน้าร้าน เพราะว่าตอนนี้มีลูกค้ารอคิดเงินอยู่ที่หน้าเค้าเตอร์

"ถ้าอย่างนั้นคุณเข้ามาก่อนเถอะค่ะ ฉันขอไปจัดการธุระสักครู่" หลังจากที่เมิ่งหลันตั้งสติได้แล้วจึงบอกให้ชายหนุ่มเข้ามาด้านในก่อน

แต่กลับกลายเป็นว่าชายหนุ่มนั้นมีอาการแทนหญิงสาว เด็กสองคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงมาเรียกภรรยาของเขาว่าแม่ หรือว่าเมิ่งหลันจะแต่งงานใหม่ไปแล้ว หวังเหอตี้มองหน้าเด็กๆหนึ่งที แล้วก็ย้ายไปมองหน้าเมิ่งหลันอีกที ทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่สองสามครั้ง

ไรท์ขอแนะนำให้นักอ่านซื้อผ่านแอปแอนดรอยด์จะถูกกว่าการซื้อผ่านแอปเปิ้ลนะคะ