รักนี้ต้องตีตรา

ตีตรา พีระวิจิต ต้องตกใจสุดขีด เมื่อจู่ ๆ ตื่นขึ้นมาบนเตียงพร้อมชายแปลกหน้า แถมเสื้อผ้ายังถูกถอดทิ้งกระจายเกลื่อนพื้น อารามตกใจบวกกับสติสตังยังไม่เต็มร้อยทำให้เธอไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น รีบโกยเสื้อผ้ามาสวมใส่ แล้วแจวอ้าวออกจากห้องชนิดไม่เหลียวหลัง
ผู้ชายคนนั้นเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร รู้แต่ว่าเธอต้องหนีให้ไวที่สุด รอยเลือดจุดเล็ก ๆ บวกกับความยุ่งเหยิงของเตียงนอน มันเป็นหลักฐานชั้นดีว่าเมื่อคืนนี้เธอกับเขาคงไม่ได้นอนจับมือกันเฉย ๆ เป็นแน่ ผู้ชายตัวโตคนนั้น เห็นแค่เพียงแผ่นหลังล่ำสันยังทำเอาเธอตัวสั่นงันงก ไม่พอยังมีรอยสักเสือโคร่งเต็มแผ่นหลังกำลังแยกเขี้ยวจ้องมองเธอราวกับมีชีวิต ได้เห็นแล้วเล่นเอาขนลุกซู่ มือไม้ชื้นเหงื่อไปหมด หนี! คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่ตีตราคิดได้ในตอนนี้
แต่...
เธอคงหนีไปได้ตลอดรอดฝั่ง ถ้าสามีคืนเดียวคนนั้นจะไม่ใช่ ชัชวิน เตชะนรชา เจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ แถมยังมีอิทธิพลเหลือล้น เขาสามารถชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ เพียงแค่กระดิกนิ้ว แล้วเจ้าของร้านคาเฟ่และเบเกอรี่ตัวเล็ก ๆ อย่างเธอจะรอดไหม!?