บ่วงแค้นแสนเสน่หา

ไฟแค้นแผดเผาหัวใจของเมคินทร์จนมอดไหม้
เปลี่ยนผู้ชายที่แสนดีของนลินีให้เป็นซาตานร้าย
แล้วเธอจะเกลียดซาตานลงได้อย่างไร
ในเมื่อเขาได้หัวใจเธอไปหมดแล้ว

................................................

“ถ้าไม่รักก็เลิกสนใจนันท์ เลิกให้ความหวัง รู้ไหมว่านันท์เจ็บ...เจ็บทุกครั้งที่พี่ทำเหมือนใส่ใจนันท์ก่อนจะมองด้วยสายตาห่างเหิน เย็นชา แล้วก็ทิ้งนันท์ไป เจ็บที่รู้ตัวว่ารักพี่ แต่พี่ไม่เคยรักนันท์เลย”
“พูดบ้าอะไรของเธอ” เขาตวาดก่อนจะผละจากร่างบาง ลุกขึ้นนั่ง
“นันท์ไม่ได้บ้า แต่นันท์รักพี่เมฆได้ยินไหม” หญิงสาวลุกขึ้นตะโกนใส่หน้าเขา
เมคินทร์นิ่งขึง ก่อนจะลุกขึ้นยืนประจันหน้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
“รักฉัน...กล้าพูดออกมาได้ยังไง น้ำหน้าอย่างเธอไม่มีสิทธ์แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ”
“ทำไม...” ถามเขาออกไปราวคนละเมอ
เมคินทร์ยิ้มเหี้ยม
“เพราะความรักของเธอ มันไม่ได้มีค่าอะไรกับฉันเลยนะสิ”
นลินีถึงกับอึ้ง เจ็บจี๊ดเข้าไปถึงหัวใจ ทรุดกายลงนั่งก้มหน้าอยู่อย่างนั้นทั้งที่เขาจากไปตั้งแต่พูดจบประโยคเชือดเฉือนนั่นแล้ว น้ำตาที่เริ่มจะเหือดแห้งพลันหลั่งไหลออกมาเป็นสาย
...ยังมีอะไรอีกไหม ที่จะทำให้เธอเจ็บไปได้มากกว่านี้