Begin Again เริ่มใหม่อีกครั้ง ก็ยังเป็น...เธอ

เพราะครั้งในอดีต เธอทำเขาไว้เจ็บปวด 4 ปีต่อมาเขาได้พบเธออีกครั้งเธอที่ทำให้เขาเจ็บปวด มีหรือเขาจะปล่อยเธอไปเขาจะไม่ยอมให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!
+++++++++++++++
ตัวอย่าง

หมับ!

มือใหญ่ยื่นคว้ามือแขนเรียว ก่อนออกแรงบีบแขนหญิงสาวตรงหน้าเต็มแรง

"เจ็บ"

"สำออย" เสียงทุ้มกระซิบลอดไรฟัน ดวงตาสีน้ำตาลเฮเซลนัทอึมครึมลงเมื่อภาพชายแก่คนนั้นโอบเอวคนตรงหน้าแวบเข้ามาในหัว เมื่ออารมณ์โทสะมีมากเขายิ่งออกแรงบีบข้อแขนของร่างเล็กแรงเข้าจนอีกฝ่ายนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

"จะเจ็บ"

"เธอเจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก ความเจ็บของเธอมันเทียบอะไรกับสิ่งที่ฉันเจ็บปวดไม่ได้สักนิด"

"ขอโทษ"

"ขอโทษในตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์ นับจากวันนี้ไปฉันจะทำให้เธอเจ็บกว่าฉันสิบเท่า!" แววตาแข็งกร้าวเจือไปด้วยโทสะผสานเกลียดชังอยู่ในดวงตาสีน้ำตาลเฮเซลนัทคู่นั้น

*****

"เธอไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ ที่โกหกฉันหน้าตาเฉย บอกว่าคืนนั้นไม่มีอะไรกับมัน แล้วที่ยืนอยู่ตัวเป็นๆ นี้คืออะไร หรือเด็กคนนี้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่ห๊ะ!"

อย่าบอกนะว่า เขาคิดว่าน้องเลิฟเป็นลูกของเธอกับพี่นนท์น่ะ ทว่าเทียนหอมยังไม่ทันได้แย้งอะไรลูกชายเสียงดังขึ้นก่อน

"อย่าเสียงดังใส่แม่ของเลิฟ" เทียนหอมระบายยิ้มที่เห็นลูกชายตัวเล็กแต่ใจใหญ่อาจหาญปกป้องแม่ มือเรียวลูบเบาๆ ที่ศีรษะของลูกด้วยความรักระคนเอ็นดู

"เลิฟจะตีคุณลุงให้ตายเลย"

เขาปรายตามองเด็กน้อย ยิ่งหงุดหงิดเมื่อรู้ว่า เด็กที่เขาถูกชะตาเป็นลูกของอดีตคนรักกับชานนท์

"เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจากับพูดใหญ่อย่างนี้ได้อย่างไง ไม่มีมารยาท"

*****

"แม่!!" เสียงตะโกนดังมาแต่ไกล ก่อนตัวกลมวิ่งดุ๊กดิ๊กออกจากตัวบ้านมาที่หน้าบ้าน

"อึบ" มือป้อมพยายามจะเปิดประตูรั้ว แต่แรงของเด็กอะ จะเปิดรั้วเหล็กได้อย่างไรกัน

"แม่เปิดๆ" เรียกให้แม่มาเปิดประตูรั้วหน้าบ้านให้

ด้านเทียนหอมเห็นอย่างนั้นผละออกจากอ้อมกอดของพ่อของลูก วินาทีประตูรั้วเหล็กสีขาวหน้าเปิดออกเจ้ากลมวิ่งเข้ามากอดต้นขาแม่ พร้อมกันนั้นส่งสายตาดุๆ มายังเขา

"เด็กขี้หวง" คณิณหัวเราะหึ ตัวแค่นี้เอาเรื่องเว้ย รู้จักหวงแม่

"แม่ของเลิฟนะ เลิฟไม่ชอบคุณลุงไม่ให้เข้าบ้าน"

สองแขนผละจากกอดต้นขาแม่ กางออกขวางทางคณิณไว้ไม่ให้เข้าบ้าน ด้านคณิณเห็นอย่างนั้นเขามันเขี้ยว อดแกล้งเจ้าตัวกลมไม่ได้

"จะเข้าจะทำไม จะนอนนี่ด้วย"

"เลิฟไม่ให้นอน" เจ้าตัวกลมเป็นลูกชายไม่ยอมให้พ่อนอนที่บ้าน จำฝังใจในวันที่มินิมาร์ทถูกอีกฝ่ายเสียงดังใส่

"นี่บ้านใคร" เลิกคิ้วถามเจ้าตัวกลมทำหน้าตึงใส่

"บ้านของเลิฟ"

"บ้านเทียนหอมต่างหาก"

"บ้านของเลิฟ!" เถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้จนหน้าดำหน้าแดง คณิณเห็นดังนั้นหัวเราะชอบใจ
+++++++++++

นิยายรักฟีลกู๊ด ไม่ได้มีปมซับซ้อน มีทั้ง 15 ตอนหลักไม่มีตอนพิเศษนะคะ
ไหว้ย่อๆขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับคนที่ผ่านมาเห็น และขอบคุณสำหรับยอดโหลดนะคะ