หัวใจสวนทาง

ในวันที่หัวใจดวงหนึ่งหมดรัก แต่หัวใจอีกดวงหนึ่งพร้อมจะรัก พรรษกรจะทำอย่างไรให้ณดาหันกลับมารักเขาอีกครั้ง เขาเองเป็นคนที่ทำลายหัวใจรักของณดาอย่างไม่เหลือดี ต้องเป็นเขาเองที่ต้องก่อร่างสร้างมันขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่ขอโทษ...ไม่รู้ว่าตั้งแต่รู้จักกันมาพี่พูดคำนี้ไปแล้วกี่ครั้ง แต่พี่อยากบอกว่าทุกครั้งพี่เสียใจจากใจจริง ไม่ใช่เพียงแค่ต้องการพูดให้จบเรื่อง พี่เขียนเรียงความไม่ค่อยเก่งนักหรอกนะ แต่อยากให้ปิ่นอ่านให้จบก่อน...ปิ่นพูดถูกว่าพี่ควรเชื่อใจปิ่น เพราะตลอดเวลาแปดปีที่ผ่านมาปิ่นได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ามั่นคงต่อพี่แค่ไหน พี่ไม่ควรแม้แต่จะคิดอะไรที่ไม่เข้าท่าแล้วแสดงออกแย่ๆ กับปิ่นไปในวันนั้น พี่ขอโทษจริงๆ แต่ทั้งหมดเพราะพี่หึงนะ พี่ไว้ใจปิ่น แต่พี่ไม่ไว้ใจผู้ชายอื่น ปิ่นออกจะน่ารักอย่างนี้ใครบ้างจะไม่หวง...”
“ปิ่นจ๋า” เสียงหวานจ๋อยส่งมาทำให้ณดาต้องเดินเข้าไปหาที่ริมท่าน้ำก่อนนั่งคุกเข่าลง พรรษกรพาตัวเองมาชิดกับพื้นท่าน้ำก่อนจะใช้คางเกยไว้ส่งสายตาหวานมาให้คนด้านบน
“ไม่คิดจะหาน้ำเย็นๆ มาให้พี่บ้างเหรอ”
“ก็ขึ้นมาสิคะ น้ำเย็นๆ แล้วก็ชมพู่หวานๆ รออยู่ค่ะ”
“อยากกินตรงนี้ ป้อนหน่อยไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ค่ะ แช่น้ำนานแล้วนะคะ ขึ้นมาเถอะเดี๋ยวจะไม่สบายค่ะ” แม้จะรู้ว่าเขาแข็งแรงแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ปิ่นก็ลงมาแช่ด้วยกันสิ จะได้อุ่นๆ” ดูเอาเถอะ ไม่ยักรู้มาก่อนว่าเขาจะเป็นคนขี้อ้อนขนาดนี้ ต่อหน้าสายตาสามคู่เขายังออดอ้อนไม่อายใคร หญิงสาวคิดว่าถ้ายังนั่งให้เขาอ้อนอยู่อย่างนี้ละก็เธอคงได้อายคุณยายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ตรงไหนแน่ หญิงสาวจึงตัดสินใจลุกขึ้น แต่ก่อนที่เธอจะคาดคิด พรรษกรใช้แขนทั้งสองข้างยันกับพื้นท่าน้ำพยุงตัวเองขึ้นมาก่อนจะคว้าหมับเข้าที่เอวของณดา ลากหญิงสาวลงไปในน้ำสมใจเขา
“ว้าย!” อารามตกใจทำให้ณดาส่งเสียงร้องออกมา
“พี่กรทำอะไรเนี่ย เปียกหมดเลย” ต่อว่าเขาทั้งที่ตอนนี้กำลังตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไม่แน่ใจว่าเพราะหนาวหรือเพราะสัมผัสจากเขากันแน่ ในเมื่อชายหนุ่มนุ่งเพียงผ้าขาวม้าผืนเดียวเท่านั้น
“ก็อาบน้ำหลังทำงานเสร็จไง”
“อาบไปคนเดียวสิคะ ปิ่นไม่ได้ทำงานด้วยเสียหน่อย” ทำหน้าตากระเง้ากระงอดจนพรรษกรอยากจะจูบปากแดงๆ นั่นสักที
“ใครว่า ปิ่นล้างชมพู่มา เหงื่อออก ต้องอาบน้ำ เดี๋ยวเหม็น”
“บ้า”