ซ่อนรัก พันธนาการหัวใจ

“เราไม่ใช่อิงฟ้า เราคือไออุ่นได้ยินเราไหมคิมหันต์”ฉันพยายามเปล่งเสียงของตัวเองออกมาให้ดังมากที่สุดเผื่อคิมหันต์จะได้สติแล้วยอมปล่อยฉันสักที
ร่างสูงปรือตาขึ้นมามองหน้าฉันเล็กน้อยจนทำให้ฉันต้องหยุดชะงักและหยุดการดิ้นรนเพื่อรอดูทีท่าว่าคิมหันต์จะว่าอะไรให้ฉันหรือเปล่าแต่เปล่าเลยคิมหันต์ไม่ได้ต่อว่าฉันที่มายุ่งวุ่นวายกับเขาแต่ในทางกลับกันร่างสูงพลิกตัวฉันให้นอนราบไปกับเตียงแล้วพาตัวเองขึ้นมาคร่อมทับร่างกายของฉันเอาไว้
“อิงฟ้า…กลับมาหาเราแล้วเหรอ หื้ม?”สายตาฉ่ำปรือของคิมหันต์ที่จ้องมองฉันจากด้านบนมันถูกปะปนไปด้วยความเจ็บปวด เสียใจเขาคงจะรักผู้หญิงคนนั้นมากแต่ทำไมฉันถึงเจ็บแบบนี้นะตอนนี้รู้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองมันถูกบีบจนปวดแปลบไปหมด
“เราไม่…ไม่ใช่…”พยายามที่จะเปล่งเสียงของตัวเองออกมาแต่มันก็ลำบากเหลือเกินสำหรับฉันในตอนนี้ฉันกลั้นหยดน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมาแต่น้ำตามันกลับไม่เชื่อฟังฉันเลย
“ร้องไห้ทำไมคนดี ไม่ร้องนะ…”
“…”
“เรา ‘รัก’ อิงที่สุด”ฉันไม่เคยได้ยินเสียงอ่อนโยนแบบนี้จากคิมหันต์มาก่อนเลยทุกสิ่งทุกอย่างทุกการกระทำของเขามีไว้เพื่อผู้หญิงคนนั้นคนเดียวสินะ คิมหันต์ยกมือขึ้นมาเช็ดหยดน้ำตาที่ไหลลงมาข้างแก้มให้ฉันช้าๆและอ่อนโยนปลายนิ้วของเขาแตะผิวแก้มฉันแผ่วเบาเหมือนกลัวว่ามันจะช้ำแต่ทั้งหมดที่เขาทำเพราะเขาคิดว่าฉันคือ ‘อิงฟ้า’ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อ ‘ไออุ่น’