อย่าให้ข้าต้องทวงคืน

เรื่องย่อ#

อวี่ตงอิน บุตรบุญธรรมของกั๋วกงอวี่เส้าเฉิง เบื้องหลังนางคือบรรพตเป่าเจินสำนักอันดับหนึ่งในยุทธภพ ด้วยวรยุทธ์ระดับสูงสุดของสำนัก นางกลายเป็นคนสำคัญที่ทางราชสำนักให้การยอมรับและต้องการตัว หลังจากมีเหตุให้นางต้องหลวมตัวไปช่วยองค์ชายห้าเซวียเซินหยวนจากศึกที่เมืองซูโจวจนได้รับชัยชนะ ฮ่องเต้ทรงมีราชโองการมาถึงจวนกั๋วกงแต่งตั้งให้นางเป็นเทพีสงครามตั้งแต่บัดนั้น

คืนหนึ่งบิดาบุญธรรมร้องขอให้นางออกไปทำภารกิจกำจัดขุนนางที่ยักยอกเงินแผ่นดิน แต่ภารกิจในครั้งนั้นนางกลับต้องสูญเสียทุกสิ่ง ใครบางคนต้องการเอาชีวิตของนาง หวังมาแทนที่และช่วงชิงทุกอย่างของนางไปแม้กระทั่งใบหน้าที่งดงาม ช่วงเวลาความเป็นความตาย นางได้รับความช่วยเหลือจากคนผู้หนึ่ง ทว่าเขากลับมีข้อแลกเปลี่ยนที่นางไม่ยินดีนัก แต่ด้วยใจที่อยากแก้แค้นก็ทำให้นางยอมรับข้อเสนอของเขา นางต้องมีชีวิตต่ออยู่เพื่อชำระหนี้แค้น!


Cut scene#

มุมด้านหนึ่งของตลาด ดวงตากลมโตคู่หนึ่งทอดมองสองหนุ่มสาวเดินชมตลาดคลอเคลียกันไม่ห่าง นางยืนอยู่ตรงนั้นเนิ่นนานไม่ขยับตัว ใบหน้าที่ซ่อนอยู่หลังผ้าผืนบางไร้ซึ่งความรู้สึกต่อสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า เม็ดฝนเริ่มโปรยปรายลงมา คนที่เดินเที่ยวชมตลาดต่างวิ่งหาที่หลบฝน บุรุษรูปงามจูงมือคู่หมั้นกลับไปที่รถม้าก่อนจะเริ่มเคลื่อนตัวออกไป

สายฝนเริ่มลงเม็ดหนักขึ้น ทว่ากงซุนเมี่ยวผิงกลับรู้สึกว่าเม็ดฝนนั้นไม่ทำให้ตัวของนางเปียกทั้งที่ยืนอยู่ในที่โล่ง เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบว่ามีร่มคันใหญ่กางบังฝนให้นาง หญิงสาวเอียงคอหันมองไปด้านข้าง บุรุษที่กางร่มให้นางก็คือเหยียนอันผู้สง่างามอยู่เสมอในทุกอิริยาบถ เขายืนอยู่ข้างนางอย่างมั่นคง ราวต้องการบอกว่าทุกครั้งที่นางหันมาจะยังมีเขาเสมอ

"เจ้าคงรู้สึกเสียใจ ที่สตรีข้างกายเซวียเซินหยวนกลายเป็นคนอื่นแทนที่จะเป็นเจ้า"
"ไยข้าต้องเสียใจ ในเมื่อบุรุษที่ข้าแต่งงานด้วยมีทั้งรูปโฉมและทรัพย์สมบัติ ส่วนเรื่องตำแหน่งเชื้อประวงศ์ข้าปรารถนาเป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่ต้องถูกกฎเกณฑ์บังคับ ข้าไม่ได้ชอบองค์ชายห้าตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะพระราชโองการทำให้ข้าปฏิเสธไม่ได้ต่างหาก"
"เช่นนั้น เจ้าก็สามารถชอบข้าได้เต็มที่เลยนะ" บุรุษหนุ่มอมยิ้มมองใบหน้างามที่เหมือนจะค้อนใส่เขาเล็กน้อย
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO