รักแรกหัวใจปรารถนา

“โอๆ คุณลูกอย่าดิ้นนะครับ ไหน... ขอคุณพ่อจับตัวคุณลูกหน่อยนะครับ สามเดือนตัวโตแค่ไหนแล้วน้า...” เขาดึงมือเธอออกแล้วลูบไล้หน้าท้องเธอเบาๆ ด้วยฝ่ามือหนาของเขาจนหญิงสาวขนลุก
“กานต์” หญิงสาวเรียกชื่อเขาแล้วตะปบมือหนาไว้ เมื่อมันเลื่อนต่ำลงเกินไปนิด
“ห้ามทำไม กานต์อยากทักทายลูก” กานต์ตีหน้าขรึมทำไม่รู้ไม่ชี้
“นั่นมันเกือบจะถึงแม่แล้วนะ ไม่ใช่ลูก” ปาณิสาหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกว่าเสร็จลุกขึ้นเตรียมจะผละหนี แต่กานต์ไวกว่าคว้ามือเธอไว้ดึงกลับมาล้มหงายไปบนเตียงมีร่างสูงใหญ่ของเขาทาบทับลงไป
“เจ้าเล่ห์ดีนัก พูดไปได้ว่าท้องสามเดือน ดีล่ะวันนี้กานต์จะถือโอกาสไปเยี่ยมลูกเสียหน่อย สามเดือนมีอวัยวะครบแล้วมั้ง แต่คงต้องต่อแขนต่อขาเพิ่มอีกหน่อย” คนด้านบนยิ้มกริ่ม ส่งสายตาวาววามไปให้คนข้างล่างจนร่างกายสะบัดร้อนสะบัดหนาวเริ่มนึกกลัว
“เดี๋ยวนี้พูดจาทะลึ่งใหญ่แล้วนะกานต์ ลงไปเลยณิสาอึดอัด”
“ไม่เห็นอึดอัดนุ่มจะตาย กานต์ชอบ”
“ไม่เอา ปล่อยเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นณิสาจะร้องให้บ้านแตกเลย” เธอขู่
“ร้องไปก็เหนื่อยเปล่า มันเป็นเรื่องของสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน ผู้ใหญ่ที่ไหนจะเข้ามายุ่ง”
“หือ กานต์จะทำจริงเหรอ”
“จริงสิ แล้วใครว่าจะทำเล่นๆ”
“บ้าน่ะ ยังไม่ได้แต่งงานเลยนะ”
“ซ้อมบทเรียนก่อนวิวาห์ไง ไม่เคยได้ยินเหรอ”
“ณิสายังไม่พร้อม”
“แต่กานต์พร้อม พร้อมมาตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาส น่านะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว”
ปาณิสาหัวเราะลั่นกับคำขอ วินาทีนั้นรู้สึกได้ว่าลมหายใจร้อนๆ สัมผัสลงมาที่ข้างแก้ม ก่อนที่ริมฝีปากและจมูก เขาจะเคลื่อนเข้ามาซุกไซ้ซอกคอขาวผุดผ่องทั้งซ้ายและขวาอยู่พักหนึ่ง โยกย้ายมาทาบริมฝีปากอย่างนุ่มนวล และค่อยๆ ทวีความรุนแรงขึ้นทีละนิดๆ จนต้องลืมตาโพลงผลักเขาออก
“ไม่...”