ของหวานจานโปรด (หนังสือเสียง)

“วิวเกลียดคุณ ปล่อยวิวไปได้แล้ว คุณอยากได้แค่นี้ใช่ไหม” น้ำเสียงเฉยชาพูดออกมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยหัวใจ
“ยังไม่พอ ยังอยากได้อีก” เอาสิ! ให้รู้กันไปเลย ยอมไปอุ้มมาจากสนามบินขนาดนี้แล้ว จะไม่ยอมปล่อยให้หนีไปอีกง่าย ๆ
“ต้องเอาอีกเท่าไหร่คุณถึงจะพอ คุณถึงจะปล่อยวิวไป” นิรดาเมิน
สายตาไปทางผ้าม่านสีละมุนตา เวลานี้ข้างนอกคงใกล้มืดแล้ว “หนึ่งชั่วโมง หนึ่งวัน หนึ่งสัปดาห์ หรือว่าหนึ่งเดือน วิวจะให้คุณจนพอใจ แล้วคุณก็ไปจากชีวิตของวิวซะ”
“ขายตัว?”
“เปล่า! ทำบุญให้เปรต” นิรดาดึงสายตาเกลียดชังกลับมามองคนที่ดูถูกเธอด้วยคำพูด “เผื่อเปรตได้บุญแล้วจะไปผุดไปเกิด ไปที่ชอบ ๆ”
แพททริคไม่รู้สึกสะทกสะท้านหรือเสียใจที่อีกคนว่าเขาเป็น ‘เปรต’ ตรงกันข้ามกลับถูกใจที่ถูกไล่ให้ไปที่ชอบ ๆ เพราะที่ชอบของเขาอยู่ตรงนี้
“งั้นเราคงจะได้เจอกันทุกวัน เพราะที่ชอบ ๆ ที่ฮันนี่บอกให้ไปคือบนตัวฮันนี่ และชอบเข้าไปอยู่ในตัวฮันนี่ เป็นที่ที่วิเศษที่สุดที่เคยอยู่มา ไม่เคยมีที่ไหนเข้าไปอยู่แล้วติดอกติดใจไม่อยากถอนตัวขนาดนี้ ขอบคุณนะครับที่ชี้ทางให้” แพททริคยิ้มยั่วด้วยความพอใจ เมื่ออีกคนอ้าปากค้าง “ทางไปสวรรค์ดี ๆ นี่เอง สวรรค์ของเรา”
“แพททริค!” นิรดาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าอีตาฝรั่งบ้ากามนี้ดี เพราะจะด่าจะว่าอะไรก็ตีความหมายเข้าข้างตัวเองไปหมด ได้แต่รู้สึกโกรธ อยากดึงหูสีขาวอมชมพูมากัดให้ขาดวิ่นด้วยความสะใจ