ของหวงภาคิน

คุณเคยได้ยินไหม..คนเราจะมองสิ่งใกล้ตัวที่ได้มาง่ายดายว่าไร้ค่าแล้วโหยหาสิ่งที่ตัวเองยังไม่มี จนกระทั่ง...


"งั้นฉันจะทำแบบคุณได้บ้างรึเปล่า"

"ไปกับใครก็ได้ กี่โมงหรือจนเช้าก็ได้ เข้าร้านคาราโอเกะ เข้าโรงแรม"

ภาคินหันหน้าเล็กน้อย คิ้วเข้มขมวดจนเห็นได้ชัด เส้นเลือดที่สันกรามเต้นตุบ ๆ อย่างคนที่พยายามสะกดกลั้นคำพูด เขาดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายกลับกลืนมันลงไป

"เรื่องของเธอ"


สิ่งที่ไม่เคยจินตนาการมาก่อนว่าคนที่เคยตามติดกันอย่างกับเจ้ากรรมนายเวรจะยอมปล่อยให้เขาเป็นอิสระ ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยจินตนาการมาก่อนว่าเธอจะ เปลี่ยนใจ?




มีดราม่า แต่ไม่ขมปี๋ (มั้งนะ)ไม่มีนอกกายนอกใจ ถ้าชอบฝากติดตามหรือรีวิวเป็นกำลังใจให้กันด้วยน้าา

**นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้อ้างอิงถึงบุคคล สถานที่ที่มีอยู่จริง โปรดอ่านเพื่อความบันเทิง**