Racing passion ผู้ชายร้ายกาจ

“นี่ซี! ตื่นก่อนแล้วไปนอนบนเตียง” ฉันตัดสินใจเขย่าตัวปลุกเขาเพราะว่า นี่มันพึ่งจะตีสองเอง อีกหลายชั่วโมงกว่าจะเช้า ฉันกลัวว่าเขาจะเมื่อยตาย ไปเสียก่อน

“ผ้าห่มล่ะ....” ซีลืมตาขึ้นมาแล้วถามหาผ้าห่มทันที ฉันชะงักค้าง จิตใจไม่ได้อยู่ที่คำถามของเขาเลยแต่เป็นสีหน้าและแววตาของเขามากกว่า นัยน์ตาฉ่ำปรือ หรี่ลงนิดๆ น้ำเสียงงัวเงีย เป็นผู้ชายที่ตื่นนอนได้ดูดีมาก

“ไปนอนบนเตียง”

“ผ้าห่ม” ซียังคงร้องหาผ้าห่มเหมือนเด็กๆ ถามจริงๆ เถอะ มีใครรู้บ้างไหมว่าผู้ชายหล่อลากดินอย่างหมอนี่ ติดผ้าห่มเน่าๆ มาก ฉันอยากจะกรีดร้อง

“ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ แล้วไปนอนบนเตียง!” ฉันกระชากแขนเขาแล้วพยายามจะดึงให้เขาลุกขึ้น แต่หมอนี่ตัวหนักมาก ไม่รู้ว่าเพราะน้ำหนักหรือเขาจงใจขืนตัวไว้ เขาอ้าปากหาวแล้วขยี้ตาก่อนจะกระตุกแขนกลับแรงๆ จนฉันตั้งตัวไม่ทัน ล้มลงไปทับหน้าอกเขาเต็มๆ

“อ่ะ!”

“เอาผ้าห่มคืนมาเลย” ซีกระซิบชิดหน้าฉัน เขาหรี่ตาลงนิดๆ ฉันเงยหน้ามองเขาแล้วกะพริบตาถี่ๆ พยายามเรียกสติตัวเองกลับคืนมาและดันตัวออกแต่แทบจะไม่ขยับเพราะซียืดเอวฉันไว้

“ปล่อยฉันนะ”