หวานใจจอมสลัดเถื่อน

คงไม่มีอะไรย่ำแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว จากชีวิตคุณหนูผู้สูงส่งปานหงส์ฟ้า แองจี้ แองเจลา อัฉราวรรณ ฮาร์เปอร์ ต้องตกอับกลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว หญิงสาวถูกโยนขึ้นเรือลำใหญ่มาโดยไม่รู้ชะตากรรม และนั่นก็ยังไม่เลวร้ายเท่ากับการตกอยู่ในมือโจรสลัดเถื่อนที่บุกขึ้นมาปล้นเรือ แองเจลาแทบสติแตกกับชีวิตพลิกคว่ำคะมำหงายของตัวเอง แต่จะให้เธอยอมแพ้กับความโฉด โหด ห่ามของโจรสลัดแสนเถื่อนผู้นี้ก็อย่าได้หวัง เพราะถ้าเขาคิดจะมาเด็ดปีกหงส์ฟ้า มันก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าเช่นกัน!
"ไหนเธอบอกกับฉันว่าเมื่อคืนนี้หลับเป็นตาย ใครจะมาจะไปก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยยังไงล่ะ”
“ฉัน...” แองเจลาเอ่ยเท่านั้นก็หน้าเหย เมื่อเขาสวนกลับมาเสียงฉุน “แสดงว่าหัวของฉันนี่มันคงไม่ได้เจ็บ เพราะไปเดินชนอะไรมาสินะ แต่มันเป็นเพราะฝีมือเธอ!”
“ก็ฉัน...”
“พอๆ นี่มันอะไรกันแม่ตัวดี ทำไมเธอถึงได้อำมหิตผิดผู้หญิงอย่างนี้ ตั้งแต่มาอยู่ที่เกาะนี่เธอทั้งแทงทั้งทุบหัวฉัน ทำร้ายกันชนิดวันต่อวันเลยนะ ให้ตายสิ! สู้กับผู้ชายด้วยกันเองยังไม่เจ็บตัวมากขนาดนี้เลย ไปเอายาแก้อักเสบมาให้ฉันกินด้วย เบื่อที่จะคุยกับเธอแล้ว ฉันอยากนอน!"
ชายหนุ่มเอ่ยด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ขณะที่แองเจลาทำหน้าจืด แต่ก็ไม่มีท่าทางเสียใจหรือพูดจาขออภัยเขาสักคำเดียว ‘ก็มันเรื่องอะไรล่ะ ทุกครั้งที่เธอทำร้ายจอมโจรหนุ่ม เขาก็เป็นฝ่ายรุกรานเธอก่อนทั้งนั้น’
"แค่ใช้ฉันในฐานะแม่บ้านของคุณ โดยไม่มีเรื่องบนเตียงเข้ามาเกี่ยวข้อง เท่านี้เราสองคนก็อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขแล้ว” แองเจลายอมอ่อนลง ดวงตาสีน้ำผึ้งมองคนเจ็บด้วยสายตาออดอ้อนไม่รู้ตัว “เฮ้อ...อันที่จริงตอนนี้ฉันก็ไม่มีที่ไปสักเท่าไรหรอกนะ เรามาลองคุยกันดีๆ สักหน่อยได้ไหมคะนายท่าน”
“ไม่เอาละ ทาสที่ไหนเขามีข้อต่อรองกัน!”