เพราะเธอคือสายฝนที่ชื่นฉ่ำ

บ่อยครั้งที่มนุษย์ไม่ได้รับพรจากสวรรค์
แต่เป็นมนุษย์ด้วยกันเองที่มอบพรให้แก่กัน

----------------

"ลูกพีช" เคยบอกความฝันเล็กๆ ให้ทุกคนล่วงรู้ ว่าเธออยากเป็นสถาปนิก แต่วันหนึ่งเธอก็ไม่เอ่ยให้ใครฟังอีกเลย เพราะถ้าฝันแล้วทำไม่ได้ เธอก็กลายเป็นแค่คนเพ้อเจ้อเท่านั้น กระทั่งฤดูฝนปีสุดท้ายของวัยมัธยมปลายเข้ามาเยือน เธอได้พบกับหนุ่มนักเรียนสถาปัตย์ชื่อ "สายฝน" ความฝันของเธอจึงเริ่มแตกใบอ่อนอีกครั้ง ลูกพีชเริ่มไขว่คว้าหาส่วนที่แหว่งวิ่นไปของชีวิต รวมถึงการหาคำตอบให้กับหลายสิ่ง ที่ติดค้างอยู่ในหัวใจมาแสนนาน


บางความรักเรียบง่ายชัดเจน
บางความรักหลบซ่อนเกินมองเห็น
บางความรักซับซ้อนเกินเข้าใจ


----------------

เรื่องนี้เนื้อหาเหมือนกับที่เคยออกกับทางสำนักพิมพ์นะคะ ***