พยศรักเมียเสน่หา

อลิศาจำได้ว่าเธอชอบชายหนุ่มที่ช่วยเธอให้รอดพ้นจากการถูกรถชนได้อย่างหวุดหวิด ถึงกับเก็บเอาเขาไปฝันถึง คิดว่าได้เจอเขาอีกก็จะดีหรอก แต่พอได้มาเจอเข้าจริง...
จริงๆ นะ คนอะไรไม่รู้ อวดดีชะมัด! บังอาจด้วยซี
“พูดอะไรบ้างสิจ๊ะ”
“ฉัน...” อลิศาเพิ่งขยับปากได้ “จะไม่แต่งงานกับคุณ ยังไงๆ ก็ไม่แต่งเป็นอันขาด!”
“หืม?”
เขาทำเสียงฉงนขณะมองสบตาวับๆ ของเธอ ที่กำลังฉายประกายหลายอย่างตามความรู้สึกสับสน
ดูเหมือนนัยน์ตายิ้มๆ ของเขาจะเลือนยิ้มในบัดใจ เมื่อเธอพูดซ้ำประโยคเดิม
“ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ ยังไงก็ไม่แต่ง!”
เธอมองตาคมสีน้ำตาลเข้มไร้แววหวานอีกต่อไป เริ่มหรี่ลงน้อยๆ ราวกับจะประเมินสถานการณ์ แล้วก็เกิดความไม่แน่ใจ ระคนหวั่นกลัวขึ้นมาแวบหนึ่ง
“พี่ไม่คิดว่าลิซจะมีทางเลือกนะ” เสียงเขายังราบเรียบ แต่กังวานที่แฝงอยู่นั้น คุกคามชัดๆเมื่อพูดขึ้น