ใต้เงาสวาทจอมมาร

ผู้พันแดนดินหลงรักสาวน้อยหน้าใสบ้านตรงข้ามมานาน แต่น่าเสียดายที่เธอกลับมีใจให้น้องชายต่างมารดาของเขา แต่แล้วสวรรค์ก็โยนเธอสู่อ้อมแขน และมีหรือคนอย่างเขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายดาย จอมมารจึงวาดลวดลายมัดใจสาวเจ้าชนิดที่ณัฐรินทร์ตั้งตัวไม่ติด กว่าจะรู้ตัวก็กลายเป็นของเขาไปเสียแล้ว

“พี่ขอได้มั้ยคะ”
ขออะไร?
เขาต้องการอะไรจากเธอ?
ณัฐรินทร์สบตาคมเจือแววเว้าวอน เขาทั้งออดอ้อนวอนขอด้วยสีหน้า แววตา และสัมผัสที่เคลื่อนไหวไปทั่วตัว เธอมองให้แน่ใจ สุภาพบุรุษอย่างเขาต้องการอะไรจากเธอ แล้วก็เข้าใจให้นาทีต่อมา
“นุ่มคงไม่อยากเห็นพี่ชักดิ้นชักงออยู่บนแคร่ใช่ไหมคะ”
หญิงสาวถอนใจเฮือก
“จะดีหรือคะพี่แดน”
“พี่จะถอย ถ้าน้องนุ่มปฏิเสธค่ะ พี่ยอมลงไปนอนเฉาตายอยู่บนแคร่ และจะไม่โกรธน้องนุ่มเลยสักนิด”
“พี่แดนมีสิทธิ์โกรธนุ่มด้วยหรือคะ” หางเสียงของคนถามมีแง่งอนนิดๆ แดนดินหัวเราะในลำคอทันที
“จริงด้วย พี่ก็เป็นคนขึ้นไปบนตัวนุ่มเอง น้องนุ่มไม่ได้ชวนพี่สักนิด”
จบคำด้วยการจูบปากอิ่มให้เต็มรัก เขาไม่คิดจะทำร้ายเธอเลย ไม่คิดจะหักหาญน้ำใจ แต่ทำทุกอย่างเป็นการเกลี้ยกล่อม ใช้ลูกล่อลูกชน ใช้ประสบการณ์ ใช้ความอ่อนโยนจนเธอโอนอ่อน และหากเธอปฏิเสธ แดนดินก็ยอมแพ้
“นะคะคนสวยของพี่แดน ให้พี่แดนนะคะ”
แต่ก่อนจะยอมแพ้ คนอย่างผู้พันแดนดินก็งัดกลเม็ดมาใช้ ถ้าเขามีเสน่ห์หลงเหลืออยู่บ้าง ณัฐรินทร์ที่รักก็คงจะใจอ่อน
แต่แล้ว...
ณัฐรินทร์ส่ายหน้า...
แดนดินต้องผิดหวังกับเสน่ห์ที่คิดว่ายังมีเหลือเฟือ เขากลิ้งตัวลงไปนอนข้างๆ เหมือนคนคิดหนัก ปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปอย่างช้าๆ หลายนาทีต่อมาก็ลุกขึ้นนั่งอย่างตัดใจ และทำท่าจะลุกออกไปนอนบนแคร่ตามเดิม
มือใหญ่ถูกมือเล็กกระตุกไว้ในทันทีทันใด แดนดินหันกลับมามองด้วยความสงสัยเต็มเปี่ยม
“นอนด้วยกันนะคะพี่แดน”

***นิยายเรื่องนี้เหมาะกับคนที่ขาดน้ำตาลในเลือด และเติมไฟร้อนให้แก่หัวใจที่เหี่ยวเฉาทุกดวง***