พิศวาสเมียบำเรอรัก

รัก คือการ ให้
ขวัญตาให้เขาได้ทุกอย่าง หากแต่เขา เหมันต์ ธรรมชาติไพศาล คนนี้ กลับไม่เคยเห็นคุณค่าในสิ่งที่เธอได้มอบให้กับเขา
"เธอนี่มันหน้าด้านจริงๆ ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป"
ขวัญตาสะอึก มือที่สะลวนจัดอาหารชะงัก ปั้นยิ้มบนใบหน้าสวย
"คุณจะไล่ทำไมมากมายคะ เปลืองน้ำลายเปล่าๆ ถึงคุณจะไล่ ขวัญก็ไม่ไปไหนหรอกค่ะ นอกเสียจากว่าคุณจะรักคนอื่นและไม่ต้องการขวัญแล้ว"

แต่แล้ว.... เมื่อหัวใจถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า คนที่เจ็บย่อมไม่อาจทนทานต่อความเจ็บปวดได้ แม้จะรักมากสุดหัวใจเพียงไรก็ตาม
วันที่เธอเดินจากมา.... เขากลับเรียกร้องเธอให้คืนกลับไป หากแต่เหมันต์ก็ยังคงเป็นเหมันต์คนเดิมอยู่วันยังค่ำ
วิธีการของเขานั้น นอกจากจะทำให้ขวัญต้องเสียน้ำตาและเจ็บปวดใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขายังตอกย้ำให้เธอรู้ว่า รัก....นั้นคือการให้
ให้เธอได้แก้แค้นความรักที่แสนทรมานนี้ด้วยรักที่เขาจะต้องจดจำไว้จนวันตาย