อ้อนรักคุณหมอ(สามีดีเด่น)

พี่แทนเช็ดตัวให้ฉันแล้วเดินไปหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของเขามาสวมให้ฉัน
"เป็นไร ทำไมเงียบจัง ฮึ"พี่แทนไทถามขณะหวีผมใหฉันอยู่หน้าโต๊ะแป้ง
"เปล่า"ฉันตอบแล้วลุกขึ้นเดินไปที่เตียง ทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้เขา
"เป็นไรฟาร์ม"พี่แทนไทตามขึ้นมาบนเตียงแล้วยื่นหน้ามาถาม
"..."ฉันไม่ตอบแต่หลับตาลง ไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย ฉันไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งทีฉันก็ไม่ได้ยอมรับเขาว่าเป็นสามี แต่ฉันก็น้อยใจ งอนเขาตลอด
"ไม่บอกก็ไม่รู้จะง้อยังไง"
"พี่แทนว่า "ฉันบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจะร้องไห้
"พี่ว่าอะไรให้คนดี ตอนไหนฮึ"พี่แทนจับฉันพลิกตัวกลับมาหาถามเสียงอ่อนโยน
"ว่าดื้อ ในห้องน้ำไง อึก!"นั้นไงในที่สุดฉันก็ร้องจนได้
"ไม่ร้องคนดี พี่ขอโทษ"เขาตกใจที่อยู่ๆฉันก็ร้องให้ เขาดึงฉันเข้าไปกอด ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาออกให้แล้วบอกขอโทษ
"ฟาร์มไม่ได้ดื้อ"ฉันบอกเขา
"ครับๆคนดีไม่ดื้อเนอะ"พี่แทนไทกอดฉันไว้แน่นเอามือลูบหัว ยิ้มหล่อให้

แทนไท
ผมยังคิดอนาคตต่อไปของผมไม่ออกเลย ก็คนตัวเล็กงอแงร้องให้เก่งกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะ แบบนี้ผมจะดุ จะว่า จะสอนเธอได้มั้ย ขนาดผมว่าเธอดื้อ เธอยังงอนร้องให้เลย ชีวิตไอ้แทนตายแน่!
"ง่วงยังมานอนได้แล้ว"ผมบอกคนที่เล่นมือถือให้มานอน ก็ตั้งแต่หยุดร้องให้ก็ไปเอาโทรศัพท์มาเล่นไม่สนใจผมตั้งแต่นั้นมานี้ก็ดึกแล้วด้วย
"ง่วงก็ได้"เธอยอมวางโทรศัพท์แล้วคลานมาหา นอนเอาตัวเกยกับตัวผมไว้ เธอกล้าเข้าใกล้ผมตั้งแต่ตอนไหนตอนอยู่โรงบาลยังไม่ยอมคุยกับผมอยู่เลย แต่พอกลับบ้านเธอยอมนอนห้องเดียวกับผมยอมให้ผมใกล้ด้วย
"จะนอนท่านี้หรอ"ผมมองท่าเธอนอนต้องขมวดคิ้ว มันคงนอนไม่สบายตัวแน่ๆก็ตอนนี้แขนเธอเข้าเฝือกอยู่