ดวงใจคะนึงรัก

เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ใช่ความผิดพลาด หากแต่เป็นความตั้งใจของเขา
วสันต์จะต้องทำอย่างไรเมื่อดวงใจของเขายังคงเฝ้าคิดถึง ‘คะนึงรัก’
ทางเดียวที่จะหยุดความคิดถึงนี้ลงได้ คือเขาต้องได้ตัวเธอกลับคืนมาเท่านั้น
และหากเธอยังลีลาท่ามาก เขาก็จะปราบเสียให้สิ้นพยศคาอกเขาเลยทีเดียว
....................................................................
“คิดถึง...”
สุ้มเสียงโหยหานั้นยังไม่ทำให้นักเขียนสาวสะท้านได้เท่ากับการกระทำของเขาที่เข้ามารวบตัวเธอกอดจากด้านหลัง แขนข้างหนึ่งของเขาพาดอยู่ตรงหน้าท้องแบนราบ ส่วนอีกข้างก็คล้องคอของเธอล็อกเอาไว้ในลักษณะหยอกเอิน
“คุณทำรุ่มร่ามกับฉันอีกแล้วนะ” หญิงสาวเอาเสียงดังเข้าข่มพิรุธในใจ เพราะความจริงก็คือเธอกำลังจะพ่ายแพ้ให้แก่ใจตัวเอง
“คิดถึงรัก...คิดถึงแทบบ้าเลยรู้ไหม” วสันต์ไม่สนใจน้ำเสียงดุๆ นั้น เขากลับพร่างพรูความรู้สึกในใจที่เก็บงำเอาไว้มาเนิ่นนานให้หญิงสาวได้รับรู้
“โกหกหน้าด้านๆ ใครเขาจะเชื่อคุณ” หญิงสาวแหวออกมา พยายามจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของเขาแต่ก็ไม่สำเร็จจนนึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่เคยสู้แรงเขาได้เลย
“แน่ะ! พูดจริงก็หาว่าโกหก” เขาเอ็ดเบาๆ พยายามไม่ถือสากับวาจาร้ายๆ ของเธอ
“ฮึ!” คะนึงรักทำเสียงเยาะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยต่อไปอย่างหยันๆ ว่า “แล้วคุณจะมาคิดถึงฉันทำไม”
“ต้องให้บอกหรือว่าทำไม ตัวเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเพราะอะไร เมื่อเจ็ดปีก่อนนั่นจำไม่ได้หรือรักว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา ยอมรับความจริงเสียเถอะว่ารักน่ะเป็นของพี่!”