ตานี ๓ (จบบริบูรณ์)

บทสรุปของ ปลัดนิคม ผู้หมวดอันธพาล พ่อหมอผีขาม
เหล่าผู้ร้ายใจทมิฬ และนางพรายตานี

"นี่เอ็งพูดจริงรึ!"
กำนันถึงกับหูผึ่ง ไม่คิดฝันว่าจะได้โชคดี คำแก้วคงไม่ใช่ภูตผีชั้นเลวเป็นแน่ ไม่อย่างนั้นประคำไม้กาหลงคงทำให้เธอร้อนรุ่มเมื่อกำนันสัมผัสตัวเธอ
“ข้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่า เมื่อข้าไอ้เอ็งเป็นเมียอีกครั้ง ครั้งนี้ข้าจะไม่เป็นสภาพดังได้เจิด”
แทนคำตอบคำแก้วค่อยๆ เปลื้องผ้าออก ร่างเปลือยอันเปล่าไร้อาภรณ์อวดทรวดทรงองค์เอวกิ่วคอด ช่างกระตุ้นตัณหาให้ผู้เฒ่าหัวงูถึงกับมองตาค้าง

“อืย... ฉันหนาวเหลือเกินพี่กำนัน”
คำแก้วโอบกอดตัวเองไว้ กอดรัดบังเต้าอวบให้ดันดุนล้นออกมาจากแขนที่บังทับ ดังต้องมนต์สะกดกำนันคล้ายเข้าไปโอบร่างบาง ช้อนไว้ดังพ่อประคองลูกสาววัยกำดัด
“มาเถิดไปกับข้า ข้าจะพาเอ็งขึ้นเรือน”
“ฉันขึ้นไปไม่ได้ดอกจ๊ะ พี่กำนัน”
“ทำไมเล่า” คำแก้วออดอ้อนออเซาะ ปล่อยให้กำนันคลึงเคล้นเล่นอย่างมันมือ
“เจ้าเรือนบ้านพี่กำนันไม่ยอมให้ฉันขึ้น ฉันไม่มีที่ไปพี่กำนันต้องช่วยฉันนะแล้วฉันจะยอมพี่ทุกอย่าง”
“จะไม่ยอมได้อย่างไร ข้าเป็นเจ้าของเรือน ทำไมจะพาใครขึ้นเรือนไม่ได้ มาเถิด ...”

บัดนี้ร่างเปลือยขาวโพลนของนางพรายถูกประคองนอนลงบนเตียงนุ่ม ภายในห้องกำนันคล้าย เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
หญิงสาวนอนบิดกายไปมารอให้กำนันเฒ่าจู่โจมขย้ำเธอได้ตามใจปรารถนา เธอจ้องมองไปที่แก่นกายของมันที่คับตุงเป้าล้นออกมาจากกางเกงแพรตัวใหญ่