My bad guy ปิ๊งรักร้ายนายแบดบอย

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวรักวัยรุ่น ม.ปลาย 

แต่งภายใต้นามปากกา FAYYA ตีพิมพ์รูปเล่มครั้งแรก ปี 2551 (ด้วยชื่อเดียวกัน)

* * * * * * * * 

“ว่าไง ตกลงเมื่อคืนเธอได้อะไรของใครมา?”

“แหะ แหะ ของใครฉันไม่รู้หรอก แต่ของที่ได้มาน่ะ เอ่อ...ยังไงดีล่ะ...” ฉันทำท่าคิดหนัก ถึงแม้นัทซึกิจะดูเป็นคนดี และน่าจะเป็นเพื่อนที่ดี แต่ฉันก็ยังไม่มั่นใจว่าจะบอกเธอได้หรอกนะว่าไอ้ที่ฉันไปเอามาน่ะเป็นอะไร

ก็แหม ของทีได้มาน่ะ มันเหมือนบ่งบอกว่าฉันเป็นโรคจิตขนาดนั้น ใครจะกล้าบอก ขืนบอกไปแล้วนัทซึกิเกิดไม่อยากเป็นเพื่อนฉันขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ

“ตอนที่ฉันต้องขโมย ฉันเอาถุงเท้าของนักเรียนปีสองห้องเอมา แต่ฉันเอามาข้างเดียว ฉันหมายถึง ข้างเดียวของทุกคู่อ่ะนะ วันเปิดเรียน รุ่นพี่คนนั้นเลยต้องใส่ถุงเท้าข้างเดียวมาเรียน ฮา ฮา” นัทซึกิพูดพลางหัวเราะชอบใจ

แต่ถุงเท้ากับของที่ฉันเพิ่งไปขโมยมาเนี่ย มันเทียบกันได้ที่ไหน แถมยังลายแบบนั้นด้วย คิดแล้วก็ขำ ผู้ชายอะไร หุ่นออกจากแมน แต่เลือกลายคิคุซะขนาดนั้น

“ว่าไงล่ะ อย่ามัวแต่อมยิ้มซิ พวกประธานน่ะปิดกันเงียบเลย นักเรียนทั้งหออยากรู้กันทั้งนั้นแหละว่าเธอเอาอะไรมาได้” นัทซึกิถามอีก สีหน้าจริงจังของเธอ ทำเอาฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเรียกเธอเข้ามาใกล้ๆ และกระซิบบอก

“อะไรนะ!!!!” นัทซึกิแหกปากลั่นทันทีที่ฉันบอก นักเรียนทั้งโรงอาหารเองก็หูผึ่งขึ้นทันที

แหม ไม่ค่อยอยากรู้อยากเห็นกันเลยแหะ

“เธอพูดจริงเหรอ?”

“จริงซิ ถึงบอกว่าไม่อยากบอกไง เธออย่าบอกใครนะ น่าอายจะตาย” ฉันบอก รู้สึกหน้าร้อนๆ เพราะอายสายตาที่จ้องอย่างเอาจริงเอาจังของนัทซึกิ

“ฮา ฮา เธอเจ๋งมากเลย ไม่เคยมีใครขโมยได้มาก่อนเลยนะ ฉันนับถือเธอจริงๆ”

. . . . . .

“นัมอึนบี ใช่เธอรึเปล่า?” เขาถาม เสียงเหมือนพูดลอดไรฟัน

ฉันไม่กล้าตอบ แต่ก็ไม่สามารถหลบตาเขาได้ มันเหมือนโดนสะกดด้วยนัยน์ตาดำสนิท อยากจะวิ่งหนี แต่ขาก็ไม่ขยับ ฉันแทบจะลืมหายใจด้วยซ้ำ ตอนที่เขาเดินเข้ามาใกล้ และหยุดยืนตรงหน้าฉัน และเพราะฉันกำลังนั่งอยู่ ความสูงของเราจึงยิ่งต่างกันมาก ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นมดตัวน้อยๆ และคนตรงหน้าเป็นยักษ์ใหญ่รูปหล่อ

“ฉันถามว่าเธอชื่อนัมอึนบีใช่มั้ย?” เขาถามซ้ำอีก

“ชะ ใช่” ฉันตอบออกไปด้วยเสียงที่แทบจะเค้นออกจากคอ

* * * * * * * *