บุปผาเลี่ยมเพชร (พาร์ท 1)

จากจุดสูงสุดของสตรีผู้แข็งแกร่งที่สุด จนเปรียบดั่ง ‘เพชรอันล้ำค่าแห่งกองทัพจีน’ ต้องมีโชคชะตาเกี่ยวพันกับโลกคู่ขนานอีกแห่งหนึ่ง สู่...จุดต่ำสุดของ ‘บุตรอนุภรรยาลำดับที่ห้าผู้แสนต่ำต้อยแห่งจวนเสนาบดี’ พร้อมภาระที่แบกไว้เต็มหลัง ทั้งสังขารขาดสารอาหาร...พี่สาวพิการ...มารดาอ่อนแอ...แบมือไม่เจอเงิน…
ชีวิตของ หลี่ฟางหรง บัดซบยิ่งนัก!
โชคดีที่นางมิได้ข้ามภพมาตัวเปล่า แต่ยังแบกมันสมอง ไหวพริบปฏิภาณ รวมถึงความรู้และประสบการณ์ในภพเดิมติดมือมาด้วย จึงใช้มันเอาตัวรอดจากเหล่างูพิษทั้งหลายในจวนเสนาบดี
เล่ห์เหลี่ยม...เชือดเฉือนคม...ยาพิษ...แล้วอย่างไร นางคือผู้ถือคติ...ให้หนึ่งตอบแทนร้อย ในเมื่อร้ายมาหนึ่ง ก็อย่าโอดครวญว่านางโหดเหี้ยมยามตอบแทนคืนให้ร้อยเท่า!
เหลือก็แต่เพียง ‘ความรัก’ เท่านั้น ที่ได้รับมาเต็มร้อย แต่ไม่รู้ว่าจะต้องตอบแทนคืนอย่างไรจึงจะเท่าเทียม…
“ข้าดีใจที่เจ้ายอมรับการพึ่งพาของข้า”
“ครั้งนี้ข้าติดค้างหนี้บุญคุณของท่านแล้ว” นางไม่พูดเปล่า ทั้งยังเอนตัวพิงเขาด้วยความเคยชินยามที่ฝึกซ้อมร่วมกันจนเหนื่อยอ่อน
“เรื่องเล็กน้อยแค่นี้จะนับว่าเป็นบุญคุณอันใดได้”
“ขอบคุณมากจริงๆ ท่านไม่ต้องห่วงอันใดหรอก ข้าย่อมรู้ขีดจำกัดของตัวเองดี”
เขาถือโอกาสใช้แขนโอบไหล่นางเบาๆ แล้วจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เด็กโง่! เจ้าเป็นสตรีก็สมควรพึ่งพาบุรุษเช่นข้าให้มาก อย่าได้ทำสิ่งใดเพียงลำพังเช่นนั้นอีก เจ้าสามารถพึ่งพิงข้าได้ตลอด อย่างน้อยเจ้าก็ควรรู้ว่าข้าย่อมช่วยเหลือเจ้าทุกสิ่ง”
ในขณะที่พูดนั้นเขารู้สึกตัวว่าช่วงแก้มของตนร้อนผ่าวขึ้นมาวาบหนึ่ง ฟางหรงนั้นมิได้หันไปมอง จึงไม่อาจทราบความในใจที่แม่ทัพหนุ่มนั้นแสดงออกมา