เกมรักมีนรญา

เสียงฟ้าคำราม และอากาศหนาวเย็นผสมกับเสียงฝนที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย ทำให้ห้องนอนในคฤหาสน์หลังงามที่เปิดเครื่องปรับอากาศหนาวขึ้นกว่าเดิม บรรยากาศภายนอกหอมกลิ่นไอฝน แต่บรรยากาศภายในห้องนอนกลับอบอุ่นไปด้วยกลิ่นไอรักของสองร่างที่เบียดเข้าหากัน

การอยู่ร่วมห้องนอนเดียวกัน บนเตียงนอนเดียวกัน ทำให้มีนรญารู้สึกอบอุ่นใจ เธออยู่ในชุดนอนสายเดี่ยวสีหวาน ส่วนอีกคนอยู่ในชุดนอนลายทางฟ้าสลับขาว ใบหน้าคมจับจ้องนิ่งไปที่ใบหน้าหวาน ก่อนจะไล่สำรวจไปทั่วเรือนร่างงดงาม

ริมฝีปากหยักขยับขึ้น “เคดีใจที่เรามีกันและได้เห็นหน้ากันทุกวัน เคมีความสุขจังมีน”พูดจบภาคินก็ประทับจุมพิตร้อนปนหวานบดเบียดลงไปที่กลีบปากนุ่มละมุน มีนรญาสบตาคู่คมแล้วรู้สึกสะท้านอายจนแกมแดงระเรื่อเห็นเลือดฝาด แขนเรียวบางเลื่อนไปโอบคอเขาเอาไว้ สบตากันแน่นิ่ง สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของกันและกัน

“เคสัญญาว่าจะรักและถนอมมีน จะดูแลมีนให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ เคยังไม่เคยให้ของขวัญอะไรมีนเลย มีนอยากจะได้อะไรครับ”

มีนรญาทำหน้าคิดหนัก “มีสิ่งเดียวที่มีนจะขอ แต่ไม่รู้ว่าเคจะให้มีนได้หรือเปล่า”

ภาคินมุ่นคิ้วด้วยความแปลกใจ “มีนจะขออะไรเหรอครับ” อะไรที่เธออยากได้ พรุ่งนี้เธอจะได้เป็นเจ้าของมัน

“มีนขอ....”

***(เรื่องนี้เคยตีพิมพ์เป็นรูปเล่มแล้ว ชื่อเดิม ม่านดอกงิ้ว เคยเป็นละครช่อง 3)***