ปางบรรพ์ เล่ม 1

“...จะบังฝนบังแดดมิให้กล้ำ
จะเพรียกพร่ำคำรักไม่หักหาญ
จะทำให้ทุกอย่างที่วอนวาน
จะรักไปตลอดกาลนานเอย”

หนุ่มน้อยกอดกระดาษแผ่นนี้ไว้แนบอก เลือดสูบฉีดขึ้นมาจนหน้าแดงไปหมด เนื้อความในจดหมายบอกความรู้สึกของหลวงพินิจราชอักษรไว้หมดแล้ว... หลวงพินิจฯ จะรู้แม้สักนิดหรือไม่นะว่าเพียงบอกว่า ‘รัก’ สั้นๆ คำเดียวก็ได้ใจของหนุ่มน้อยไปแล้วทั้งดวง และหนุ่มน้อยคนนี้ก็ไม่อยากได้อะไรอื่นจากคุณหลวงเลยแม้สักอย่างที่บอกไว้ในกลอนเพลงยาว... ขอเพียงคุณหลวง ‘จะรักไปตลอดกาลนานเอย’ เพียงเท่านั้นเขาก็จะรักคุณหลวงไปตราบสิ้นลมหายใจเช่นเดียวกัน

เส็งไม่รู้หรอกว่าแม้สิ้นลมหายใจ เขาก็จะยังรักคุณหลวงฝังใจไม่รู้ลืม แม้เวลาจะผ่านมาเป็นศตวรรษแล้วก็ตาม