เสน่หาพี่คม ซีรีส์ชุดลูกชายผู้ใหญ่บ้านอยากมีเมีย

พี่คมเก่งจังเลยนะคะสามารถดูแลทั้งหมดนี้ได้ แล้วยังควบคุมทุกอย่างได้ดีด้วย” หล่อนเดินชมสวนตามโซนต่างแล้วอดทึ่งไม่ได้กับการจัดระเบียบของชายหนุ่มและการดูแลทุกอย่างรวมไปถึงคนงาน เดินไปทางไหนก็แวะหยุดทักทายลูกน้องอย่างเป็นกันเองไม่ถือตัว

“พี่ไม่ได้เก่งหรอกนะ ถ้าไม่ได้เจ้าเข้ม เจ้าศักดิ์ เจ้าภพ มาช่วยด้วยอีกแรง พี่คงไม่รอดเหมือนกัน ธุรกิจเยอะแยะมากมายไปหมดจนแทบจัดการไม่ทัน แต่ตอนนี้นะพี่อยากได้ใครสักคนมาอยู่ข้างกายในยามเหนื่อยล้า คอยมาเป็นคู่คิดคู่ใจให้พี่ไม่รู้ว่าคนแถวนี้จะสนใจหรือเปล่า” ประโยคสุดท้ายเขาหันไปพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและสายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเพื่อสื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ความในใจของเขาว่ามีใจให้

“—- “

“หมายความว่ายังไงเหรอคะ” หล่อนนิ่งไปสักพักกับคำพูดของเขาแล้วแสร้งถามกลับอย่างไม่เข้าใจ พยายามระงับอาการตื่นเต้นให้มากที่สุด บอกได้เลยว่าตอนนี้เขินหน้าแดงไปหมดแล้วได้แต่ก้มหน้าก้มตาหลบความเขินอาย

“ตั้งแต่พี่เกิดมาจนถึงตอนนี้พี่ไม่เคยมองหรือสนใจผู้หญิงคนไหนนอกจากน้องน้ำหวานเลยนะ ไม่รู้ทำไมสายตาของละจากเราไม่เลย หัวใจพี่เรียกร้องหาตลอดเวลาตั้งแต่พบหน้าวันนั้น พี่พยายามถามตัวเองหลายครั้งแล้วได้คำตอบว่า หัวใจดวงนี้ของพี่มันยกให้น้องน้ำหวานเพียงคนเดียว” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับสายตานุ่มลึกพยายามสื่อความหมายให้กับหญิงสาวรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาในตอนนี้ว่าจริงจังมากแค่ไหนกับสิ่งที่พูดออกไป

“ผู้หญิงมีเยอะแยะมากมายเป็นร้อยเป็นพันในหมู่บ้าน ทำไมพี่คมต้องมาจีบน้ำหวานด้วยล่ะค่ะ น้ำหวานไม่มีอะไรเหมาะสมหรือเข้ากับพี่คมได้เลยนะ น้ำหวานเป็นเพียงแค่แม่ค้าขายขนมหวานธรรมดาคนนึงเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรคู่ควรกับพี่คมเลยสักนิด” หล่อนไม่กล้าเข้าข้างตัวเองมากมายหรอกนะ พี่คมเป็นถึงหนุ่มหล่อประจำหมู่บ้านเรียนจบมาจากเมืองนอกมีธุรกิจมากมาย หล่อนเป็นคนผู้หญิงธรรมดาคนนึงเท่านั้นไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขาเลยสักนิด ยิ่งหน้าตาไม่ต้องพูดถึงไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษเลยสักนิด หล่อนกลัวใจตัวเองว่าถ้าเกิดตัดสินใจผิดไปจะทำให้เสียใจภายหลังได้

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนเหมาะสมกับพี่เท่าน้องน้ำหวานแล้วแหละ ต่อให้เราปฏิเสธหรือผลักใส่พี่ออกไปจากชีวิต พี่ก็จะไม่ยอมไปไหน จะหน้าด้านอยู่จนกว่าเราใจอ่อนยอมรับความรักของพี่” ต่อให้ไม่ยอมรับรักเขา คมฤทธิ์คนนี้ก็จะหน้าด้านตื๊อจนกว่าให้ใจอ่อนนั่นแหละ เขาไม่ยอมแพ้หรอกนะกับเรื่องแค่นี้เขาเป็นถึงนายคมฤทธิ์เจ้าของธุรกิจมากมาย ดูแลลูกน้องเป็นร้อยเป็นพันคนกับแค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมเขาถึงยอมแพ้ไปได้ล่ะ ไม่มีทางสักหรอกจะบอกให้

“พี่คมแกล้งน้ำหวานหรือเปล่าคะ เราสองคนเจอกันไม่กี่ครั้งเองนะคะ จะมารักกันได้ยังไง ถึงแม้ว่าเราจะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กก็ตาม”

“รักแรกพบยังไงล่ะ เพียงแค่สบสายตาหัวใจที่แข็งกระด้างก็กลับมาเต้นอีกครั้ง น้องน้ำหวานทำให้พี่สัมผัสกับคำว่า “เขิน” และ “โหยหา” พี่อยากจะพบเจอหน้าตลอดเวลา หัวใจเรียกร้องหาแต่เราเพียงคนเดียว แค่นี้พอจะบอกได้มั้ยว่ามันคืออะไร” สายตาที่หนักแน่นและน้ำเสียงนุ่มนวลส่งหาไปยังอีกฝ่ายให้รับรู้ถึงความจริงใจทั้งหมดที่เขามีให้