หวาน

รเมศคิดว่าเด็กที่เขาจะต้องดูแลคือเด็กอายุไม่เกินสิบขวบ แต่ที่ไหนได้ แก้วกันตาอายุตั้ง 18 แถมยังสาวสะพรั่งขนาดนี้ มีหรือที่เขาจะอดใจไหว ชายหนุ่มหลอกล่อและค่อยๆ ชิมความหวานล้ำนั้นที่ละนิด !

____________________________________________________________________________________________________________________

ตัวอย่างในหนังสือ

รเมศตาค้างเมื่อเห็นว่าแก้วกันตาดึงชุดคลุมออกจากตัวเองโชว์ลาดไหล่เนียนแล้วค่อยๆ ปลดมันออกอย่างอ้อยอิ่ง
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นว่าหน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาวชูช่อล่อตาอยู่ตรงหน้า ก่อนที่ชุดคลุมอาบน้ำจะตกลงสู่พื้นเหลือเพียงร่างของแก้วกันตาที่ไร่ซึ่งสิ่งปกคลุม
หญิงสาวเอียงอายเล็กน้อย หลบสายตายามเขามอง รเมศรู้สึกว่าเธอน่ารักเป็นบ้า จนเขาแทบคลั่งตาย แต่ชายหนุ่มแข็งใจไม่ขยับไปไหน รอดุว่าเธอจะง้อเขาอย่างไร จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายหนุ่มเอื้อมมือไปรับ...
“ครับ...พีชหรือครับ พรุ่งนี้ผมว่างครับ”
แก้วกันตาชะกเมื่อพิชญาหรือพีชคนที่อยู่ปลายสายคืออดีตแฟนเก่าที่เลิกรากันไปนานแล้วตั้งแต่สมัยเรียนของรเมศ แต่เมื่อสองสามวันก่อนเธอมาหาเขาที่ไร่...
“ทานข้าวหรือครับ...” เขาทำท่าลังเลใจ แก้วกันตาเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งลงก่อนปลดกางเกงรเมศออก ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อย ทว่าติดสายอยู่ กางเกงยีนของเขาถูกถอดออกตอนนี้แก่นกายที่เคยสงบนิ่งมันชูชันโอดโฉมอยู่ ขณะที่เขายกมือขึ้นทำท่าจะห้าม
“มาที่ไร่ก็ได้ คุณอยากมาดูไวน์ด้วยไม่ใช่หรือ อา...”
รเมศครางออกมาเมื่อความอุ่นร้อนภายในปากของแก้วกันตาครอบลงที่กลางกายใหญ่โตของเขา พร้อมกับแรงดูดเม้มบางอย่าง เมื่อเห็นว่าแม่สาวน้อยของเขากำลังเอาจริง ชายหนุ่มจึงเริ่มยั่ว...
“ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน...อ๊ะ...” เขาครางอีกครั้งด้วยเสียงกดต่ำ ขณะมือข้างหนึ่งจับที่เรือนผมของหญิงสาวเบาๆ ชายหนุ่มเอนกายไปด้านหลัง สายตาเหลือบมองคนที่กำลังก้มๆ เงยอยู่ด้วยรอยยิ้ม
“เปล่าครับ พอดีว่าผมถูกแมวดูดนิ้ว...”
แก้วกันตาใช้ฟันกัดลงเบาๆ นั่นทำให้รเมศถึงกับจิกนิ้วลงบนศีรษะของเธออย่างลืมตัว
“ถ้าจะมาก็โทร.บอกนะ ผมจะได้ให้เขาเตรียม...อา เอ่อ...”
ใบหน้าของรเมศเหยเกอย่างยากที่จะควบคุม เพราะจังหวะของลูกแมวตัวเล็กของเขารวดเร็วขึ้นจนทนไม่ไหว
“พีช...เดี๋ยวผมโทร.หาอีกครั้งนะ” เขากดวางสาวพร้อมกับเอนกายลงแล้วใช้มือทั้งสองข้างจับที่ศีรษะของแก้วกันตาเอาไว้แน่น พยายามจะดึงเธออกหากหญิงสาวกลับไม่ยอม
“แก้ว...อา อ๊ะ” เขาร้องเสียงดังลั่น “พอแล้ว พี่ยอมแล้ว”
หากคนฟังกลับไม่หยุด ยังคงปฏิบัติกิจของตัวเองต่อจนกระทั่งความอุ่นร้อนจากกายของรเมศพุ่งเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างรุนแรงนั่นแหละถึงยอมผ่อนลง หากแต่แก้วกันตาไม่หยุดเพียงเท่านั้น เธอเริ่มดูดเม้มต่ออีกครั้งจนรเมศดิ้นเร่า เขาเมามือมาดึงหน้าเธอออกแต่หญิงสาวกลับไม่ยอม สุดท้ายรเมศพ่ายแพ้ทำได้เพียงนอนร้องครางเสียงดังลั่น และยอมศิโรราบให้แก่แม่แมวตัวน้อยของเขาในที่สุด...
“หนูกำลังจะฆ่าพี่ให้ตาย...”
“ตายไปเลย คนนิสัยไม่ดี !”
“อยากให้พี่ตายจริงหรือ...”
แก้วกันตาไม่ได้ตอบ หญิงสาวกระโดดขึ้นเตียงดันร่างของชายหนุ่มให้นอนราบก่อนคร่อมอยู่บนร่างกายของเขา รเมศมองด้วยรอยยิ้มก่อนถามขึ้น
“หนูจะทำอะไร...”
“ขี่ม้า...”