สาวน้อยของหมาป่า

"ทำไมคุณยายจมูกยื่นยาว... ทำไมคุณยายถึงปากใหญ่มีเขี้ยวขาว"

นี่เป็นประโยคคลาสสิคของหนูน้อยหมวกแดง ที่พูดกับหมาป่าที่ปลอมตัวเป็นคุณยาย
แต่หมาป่าที่หล่อนเจอ ไม่ใช่หมาป่าที่คิดจะหลอกหล่อนเพื่อกินเป็นอาหาร
เพราะมัน เอ๊ย เพราะเขาทั้งมารยา ตอแหลและลื่นไหลสุดๆ!

'แคลร์ ดาเวนพอร์ต' สัตวแพทย์สมัยใหม่ผู้รักการถ่ายภาพ
ได้รับมรดกชิ้นใหญ่ของคุณยาย
เป็นบ้านอันแสนสงบและสุนัขป่าเพื่อนบ้านกวนประสาทหนึ่งตัว!
ปกติแล้วหล่อนรักสัตว์มาก โดยเฉพาะสุนัข
แต่ตอนนี้มีหมาป่าอยู่หนึ่งตัว ที่หล่อนสาบานว่าจะไม่ญาติดีด้วยเด็ดขาด!


'กาเบรียล พราเวล' เป็นผู้ชายธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
เขาสามารถกลายร่างเป็นหมาป่าได้ยามเมื่อใจต้องการ
เขาไม่ได้ต้องคำสาปมืดมน ไม่ได้กินความดราม่าเป็นอาหาร
ชีวิตของเขามีความสุขดี จนกระทั่งหล่อนได้มรดก
และคิดจะทำทุกอย่างแบบระเบียบจัดอย่างที่เขาเกลียดที่สุด
เขาจึงต้องงัดทุกมารยาและทุกอย่างที่มีมาใช้
เพื่อทำให้รู้ว่าแถวนี้ใครกันแน่ที่ 'ใหญ่'

แต่แทนที่แคลร์จะกลัว หล่อนกลับไม่กลัว ไม่เป็นลมล้มตึง
แถมยังไล่เขาให้ไปเป็น 'หมาป่าข้างถนน' อีก
แบบนี้ก็สวยสิ! เดี๋ยวพี่จะทำให้น้องสนุกจนลืมไม่ลงเลยคอยดู!


--------------------------------------

แคลร์พยายามสูดหายใจลึกๆ แต่ความโกรธนั้นพุ่งปรี๊ดไปแล้วระดับสิบ
หล่อนยกมือขึ้นเท้าสะเอวระหว่างมองหมาป่าตัวโต ที่นอนแกว่งหางไปมาอยู่บนเตียงของหล่อน

สติของหล่อนกำลังจะพัง ความอดทนของหล่อนกำลังจะถึงจุดเดือดกับการกวนประสาทของเขา

กาเบรียลทำให้นิยามของนิยายโรมานซ์สายมืดมนของหมาป่ากลายร่างสุดเท่ต้องแปดเปื้อน
เพราะความกวนประสาท มารยา และตอแหลสุดๆ ของเขา!
"ฉันจะนับหนึ่งถึงสิบ ถ้าคุณไม่ลงมาจากเตียงของฉัน ฉันจะจับคุณตอนเดี๋ยวนี้! "
"เดี๋ยวก่อน หนูจ๋า คิดจับไอ้นั่นของพี่ในร่างนี้ ลามกใช่เล่นนะเนี่ย"