ต้านรักร้าย เจ้านายเพลย์บอย

มัลลิกาปัดกวาดเช็ดถูห้องแต่กลับต้องไปเจอกับกับเสื้อชั้นในผู้หญิงกองอยู่บนเก้าอี้ หน้าตาของเธอแดงจัดและเริ่มเอาตะกร้ามาแล้วจับยัดมันลงไป ข้าวของเต็มห้องวางกระจุยกระจายเต็มไปหมด

“ผู้ชายอะไร ไม่เป็นระเบียบเอาเสียเลย...” เธอไม่วายบ่น

“คุณบ่นอะไร”

“เปล่าค่ะ ไม่ได้บ่นอะไร” มัลลิกาแสร้งยิ้ม เธอก้มลงจัดผ้าปูที่นอน สายตาสีฟ้าอ่อนของเดนิสชำเลืองมองไปยังสะโพกบั้นท้ายของเธอ มันกำลังเคลื่อนไหวไปมาอย่างเย้ายวนด้วยความไม่ตั้งใจของเจ้าของ เดนิสเอาหนังสือพิมพ์ลง และตีเผียะลงมาที่สะโพกของเธอ มัลลิการ้องว้ายด้วยความตกใจ

“ว้าย คุณจะทำอะไรคะ” มัลลิกาหันหลังและเอามือจับสะโพกของตัวเองทันที

“สะโพกของคุณนี่มันน่าตีจริงๆ ผมเพียงแต่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ไม่เห็นต้องจริงจังไปเลย”

“จะล้อเล่นก็ไม่ได้ค่ะ ที่นี่เมืองไทยมีข้อห้ามไม่ให้ผู้ชายแตะต้องตัวผู้หญิง” น้ำเสียงของเธอจริงจังเอามากๆ

เดนิสเลิกคิ้วสูง ชำเลืองมองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“แปลว่าคุณยังเวอร์จิ้นอยู่อย่างนั้นหรือ”

“จะยังเวอร์จิ้นอยู่หรือไม่ มันก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ ฉันขอสั่งห้ามคุณว่าไม่ให้แตะต้องร่างกายของฉันอีก” มัลลิกากรุ่นโกรธเอามากๆ เธอทำท่ายกตะกร้าเสื้อผ้าอันหนักอึ้งไปไว้ที่หน้าประตู กำลังจะเปิดประตูออกไป แต่เดนิสมาตอนไหนไม่ทราบ เขาเอามือเท้าไปยังประตูไม่ให้เธอได้เปิดออกไป

มัลลิกาหันหน้ามามองเขา และก็มองเห็นสายตาสีฟ้าอ่อนมีแววเจ้าชู้อยู่ห่างเพียงแค่ฝ่ามือ

“คะ คุณเดนิส...”

“คุณยังเวอร์จิ้นอยู่อย่างนั้นเหรอ"