บันทึกร้อยวัน ฉันจะเขียนนวนิยายให้จบ

พัดชาวดีเดินทางไปที่เกาะเขียวพร้อมปลาทองคู่หนึ่ง
ด้วยความมุ่งมั่น...จะไปซุ่มเขียนนวนิยายให้จบภายในร้อยวัน
แต่เธอไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะได้เจอเจ้าของบ้าน
นายโทนี หนุ่มหล่อมาดนิ่ง แต่กวนใจเหลือร้าย (พี่ชายเพื่อนซี้ปึ้กของเธอ)
เอาน่า..พัดชาวดีพอทำใจได้...หากจะต่างคนต่างอยู่
แต่ด้วยปัญหาคลาสสิกของนวนิยายรักแนว Pretend Marriage
บวกกับลักษณะเด่นของพัดชาวดี ที่เป็นคน อ่า...
จริงใจตรงไปตรงมา อย่างเสแสร้งแกล้งซื่อ ได้น่ารักน่าชัง...มาก
เธอจึงต้องแกล้งเล่นละครเป็นภรรยานายโทนี (เพราะเพื่อนขอร้อง เธอก็ยอมให้ล่ะ)
แต่มันน่าโมโห ที่นายโทนีตัวต้นเรื่อง
ดันมาพูดว่า “ห้ามเธอหลงรักฉันเสียจริงๆ พอเคลิ้มๆ น่ะได้”
เลือดนักสู่ที่ไม่ยอมแพ้และไม่ยอมเสียหน้าของพัดชาวดีฉีดพล่านทีเดียว
ด้วยเหตุผลที่ว่า...ทำไมถึงมาพูดตัดหน้าเธอแบบนี้
ประโยคนี้ต้องเป็นพัดชาวดีพูดสิ ไม่ยอม!
แต่.