ซ่อนรักจอมบัญชา

เธอจะทำเช่นไรในเมื่อทั้งใจมีแต่เขา
ขณะที่เขามีใครอีกคน...

“พี่ภูมิบังคับพรีมไม่ได้! นี่มันชีวิตของพรีม ตัวของพรีมใจก็ของพรีมพี่ภูมิไม่มีสิทธิ์!” เพราะอารมณ์ที่กำลังลอยเด่นเหนือทุกสิ่งทำให้ราชาวดีไม่คิดที่จะระงับความโกรธของตัวเองเหมือนกัน เธอพูดไปตามที่คิดก่อนจะก้าวถอยหลังเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาหากันด้วยท่าทีคุกคาม สายตาของเขาที่มองกันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อไม่ผิด
“ไม่ใช่อีกแล้วราชาวดี ทั้งตัวแล้วก็ใจเธอมันเป็นของพี่!” ภูมินทร์ประกาศิตก้อง ก่อนกระชากร่างบางอย่างหาตัวอย่างรุนแรง
“กรี๊ดด พี่ภูมิจะทำบ้าอะ…อื้อ!!” น้ำเมาที่ดื่มราวกับอาบทำให้ภูมินทร์ละทิ้งทุกๆ สิ่งไว้ที่ปลายเท้า เขากระแทกริมฝีปากครอบงำเรียวปากสวยอย่างรุนแรง ไม่สนท่าทีดิ้นรนขัดขืนของคนใต้ร่างอีกต่อไป ราชาวดีได้ปลุกความโกรธกริ้วทั้งหมดในตัวของเขาออกมา และคืนนี้เขาจะตอบแทนเธออย่างสาสมที่สุด เท่าที่จะสามารถทำได้
“พรีมไม่มีสิทธิ์ไปรักใครนอกจากพี่” เสียงเข้มกำชับสั่งก่อนจะจ้องมองคนในอ้อมแขนที่จ้องมองกันด้วยความเกลียดชังจับหัวใจ
“อย่าทำ…อื้อ” คำห้ามของเธอไม่เป็นผลอีกครั้งเมื่อคนโตกระแทกริมฝีปากเข้าหากันอีกรอบใหญ่ หากแต่ครั้งนี้มันไม่รุนแรงเหมือนครั้งแรก มันนุ่มนวลชวนฝันจนผู้ถูกกระทำหูอื้อตาลายไปหมด
ราชาวดีกลัวจับใจ กลัวทั้งเขาและกลัวใจตัวเองกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เธอจิกปลายเล็บลงบนท่อนแขนของภูมินทร์ด้วยแรงทั้งหมดที่มีเพื่อหวังว่าความเจ็บนี้มันจะสามารถเรียกสติของเขาให้กลับคืนมาได้บ้างแต่ก็ไร้ผล เพราะยิ่งเธอทำร้ายเขามากเท่าไหร่ จูบที่เคยอ่อนโยน ก็ดูเหมือนว่าจะยิ่งเปลี่ยนเป็นรุนแรงหนักมากขึ้นไปเท่านั้น
“พี่ภูมิอย่า…” เสียงหวานร้องห้ามเมื่อถูกอุ้มจนตัวลอย ภูมินทร์ไม่ใส่ใจสิ่งอื่นใดนอกจากความต้องการของตัวเอง เขาค่อยๆ วางราชาวดีลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนทำให้หญิงสาวอาศัยจังหวะนี้ผลักเขาออกห่างพร้อมกระโดดขึ้นจากเตียงจุดหมายคือประตูห้อง…