สุดรัก

**สุดรัก**
ลองถามใจดูสักครั้ง เวลาที่คุณรักใคร คุณจะรักเขาได้มากแค่ไหน
+++ที่สุดของหัวใจ+++

=ตัวอย่าง=
จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนพลบค่ำ ชลาลัยวาดรูปเสร็จและกำลังจะเก็บของ เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอัคนีเดินเข้ามาด้านหลัง
สายตาอัคนีเพ่งมองรูปที่เธอวาด เขารู้สึกสนใจเป็นพิเศษ

“คุณวาดรูปอะไรเหรอ” เขาสงสัย ชลาลัยสะดุ้งเฮือกของที่อยู่ในมือนั้นร่วงลงพื้นไปจนหมด เธอจ้องมองในมือของอัคนีแล้วลุ้นจนตัวโก่ง ดอกกุหลาบสีแดงสดอยู่ในมือของเขาเพียงดอกเดียวเท่านั้น เธอไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีสิทธิ์ได้จากมือเขาหรือเปล่า แต่ก็ภาวนา
“ว่าไงน้ำ?” เขาถามซ้ำ จนเธอได้สติแล้วหันไปมองรูปที่ตัวเองวาด
“ทะเลค่ะคุณไฟ” เธอบอกในขณะที่สายตากำลังมองสบตาเขา
“ชอบทะเลเหรอ” เธอพยักหน้าเป็นคำตอบ “งั้นมันต้องมีความหมายน่ะสินะที่วาดลงไปแบบนั้น”
เธอพยักหน้าหงึกๆเม้มปากเอาไว้แน่น
“พูดกับผมก็ได้” เขาบอกอย่างสุภาพแล้วเดินเข้ามาระยะประชิด แต่ชลาลัยต้องรีบถอยครูดอย่างเจียมตัว เพราะเขามีแฟนแล้ว
เธอถอย แต่เขาไม่มีท่าทีจะหยุดเดินเข้ามาหาเธอแม้แต่น้อย ดวงตาคู่นั้นส่งเป็นประกายมาให้เธอได้สั่นไหว
ชลาลัยถอยหลังไปเรื่อยๆ จนส้นเท้าไปเตะกับกระถางดอกไม้และสูญเสียการทรงตัว
“ว๊าย!” เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ และเป็นจังหวะที่อัคนีใช้อ้อมแขนเพียงข้างเดียวโอบเอวคอดของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้ม
เพียงได้สัมผัสกายของเขา เธอก็แทบจะคลั่ง ตัวเขาร้อนราวกับว่ามีเหล็กหลอมด้วยไฟห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ มากพอที่จะทำให้ผู้หญิงอย่างเธอไม่สามารถถอนหัวใจได้เลย อยากอยู่ใกล้ ไม่รู้ทำไม เขามีมนต์อันใด…
นัยน์ตาคมจ้องลึกเข้าไป ใช่ว่าอัคนีจะไม่รู้สึกอะไร ดวงตาเธอสวยดุจราวกับเพชรเม็ดงาม ดวงตาคู่นี้ของเธอมันบอกได้หลายอย่าง ทำไมเขารู้สึกแปลกไปเมื่อใกล้เธอ
“โอ๊ะ!” อัคนีอุทานแล้วล้มตัวลงทับชลาลัย แต่ก็ไม่ลืมที่จะสอดมือเข้าใต้ศีรษะของเธอ เพื่อไม่ให้เธอเจ็บตัว
“จุ๊บ!” เชื่อว่านี่คือจูบที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ริมฝีปากของทั้งสองยังจรดแนบแน่น ริมฝีปากที่ร้อนผ่าวของอัคนีส่งผ่านออกมา จนทำให้เธอสัมผัสในความอบอุ่นของเขาได้
อัคนีเองก็สัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่สั่นระริกของชลาลัย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันช่างเหมือนไฟที่กำลังหลอมละลาย ให้เขาและเธอเป็นจุดรวมสูญกลาง เป็นหนึ่งเดียว
ทว่ากลับมีเส้นบางๆมากั้นเอาไว้ ชลาลัยต้องท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ ว่าเขามีแฟนแล้ว ส่วนอัคนีเองก็ต้องท่องในใจเอาไว้เช่นกัน เธอคือผู้หญิงที่ไม่ควรเผลอใจ ห้ามแม้แต่จะคิด…
“อื้อ” คนใต้ร่างเริ่มประท้วงเมื่อรู้สึกขาดอากาศหายใจ เขามีร่างกายกำยำ เพราะฉะนั้นแล้วร่างกายที่ทาบทับลงมาทั้งตัวนั้น ย่อมหนักเอาการ
“เอ่อ…”อัคนีเหมือนคนเป็นใบ้ เขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ลุกขึ้นแล้วพยุงร่างของชลาลัยลุกขึ้นยืนด้วยกัน
“จูบเมื่อกี๊นี้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ ขอโทษจริงๆ” เมื่อสติกลับมาครบทุกประการก็รีบกล่าวโทษ เขามองเห็นแก้มทั้งสองของเธอมันกำลังแดงก่ำ ก็คิดในใจว่าเธอคงจะเขินอายไม่น้อย
“แทนคำขอโทษจากผม” อัคนียื่นดอกกุหลาบสีแดงดอกนั้นต่อหน้าชลาลัย หัวใจเธอเต้นโครมคราม นี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เธอถามตัวเอง
เธอยื่นมือไปหยิบดอกกุหลาบดอกนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าที่รับมานั้น เพียงเพราะคำขอโทษหรือใจเธอนั้นที่ปรารถนา
**********____________**********