เมียที่ไร้ค่า

“หึ ไม่เจอกันแค่สามปี มีลูกเดินได้ ความร่านของเธอนี่มันรวดเร็วยิ่งกว่าจรวดเลยนะ”
“....................” ไม่ว่าจะเจอผู้ชายคนนี้สักอีกกี่ครั้งหัวใจของเธอมันก็บีบรัด เจ็บปวดทุกที เมื่อไหร่ความรู้สึกนี้จะหายไปจากเธอไปสักที
“พอโกยเงินจากฉันได้มากพอก็คงวิ่งแจ้นไปหาผู้ชายคนอื่นเลย ไหนหละพ่อของลูกเธอ หรือว่าร่านมาก มั่วผู้ชายไปทั่ว จนไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ หรือเขาเรียกว่าลูกไม่มีพ่อ น่าสงสารเด็กคนนั้นจริงที่ต้องมีแม่ร่านขนาดนี้”
“คุณพูดพอแล้วใช่ไหม”ตอนนี้เธอจับหน้าลูกมาซบที่อกเธอ แล้วเอามือทั้งสองข้างปิดหูลูกไว้ เพราะไม่ต้องการให้ลูกของเธอได้ยินคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเขาของผู้ชายคนนี้
“ยัง จ่ายค่าเสียหายที่ลูกเธอทำกางเกงฉันเปื้อน และต้องจ่ายสด งดผ่อน เงินที่เธอขูดรีดจากผู้ชายหน้าโง่พวกนั้น ฉันจะหลับหู หลับตารับมัน ถึงแม้ฉันจะรังเกียจมันก็ตาม แต่ไม่ต้องห่วงหรอกฉันไม่เอามันมาใช้หรอก”
“..............”
“เพราะว่าฉันคงโยนให้ลูก แล้วแต่ใครจะหยิบเอาไป”
“ค่ะ ฉันจะจ่ายให้เดี๋ยวนี้”
“ก็ดี ส่วนลูกเธอก็หัดสั่งสอนซะบ้าง หรือว่าแม่มัวแต่ร่านจนไม่มีเวลาสอนลูก ฉันไปรอที่รถ”เธอปล่อยมือจากหูของลูกชายเธอ ถึงแม้ตอนนี้อยากร้องให้มากแค่ไหน ก็ร้องออกมาไม่ได้ เพราะที่ตรงนี้ยังมีลูกชายเออยู่ด้วย เธอจะต้องเข้มแข็งเพื่อลูก และจัดการเรื่องเงินให้เสร็จ
“แม่ครับ ผมกลัว คุณลุงเมื่อกี้น่ากลัวจังครับ”เด็กชายนัฏฐนนท์ ยืนกอดแม่
“ไม่ต้องกลัวนะครับแม่อยู่นี่ จะไม่มีใครมาทำร้ายน้องนนท์ของแม่ได้”
“ครับ กลัว”
ไไม่ต้องกลัวนะเด็กดี”เธอกอดปลอบโยนลูกชายที่พื้นที่ตรงนี้เหลือแค่เธอกับลูก
ถ้าเลือกได้เธอก็ไม่อยากให้ชีวิตเธอต้องทำอย่างนั้น ก็ทำไงได้ก็คนเราเกิดมาไม่ได้เกิดมารวยกันทุกคน ไม่ได้มีพร้อม ภาระหน้าที่ที่เธอต้องแบกรับมัน จึงบังคับให้เธอต้องทำ ถึงจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงหิวเงินมันก็สมควรแล้ว ก็เธอขายพรหมจรรย์ให้เขาเพื่อแลกกับเงิน ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทำให้เธอหายใจแทบไม่ออก เธอรักเขามาก ถึงแม้เขาจะไม่เคยถนอมน้ำใจเธอหรือเห็นเป็นผู้หญิงไร้ค่าก็ตาม