วิฬาร์ลิขิตรัก

"ก็คุณน่ะสิ..คิดว่าแมวที่ไหนล่ะ?"
"อนิล...นั่นไม่ใช่ผม"
"ถ้าไม่ใช่คุณ..แล้วจะบอกว่าเป็นใครหรือคะที่มาใช้ร่างคุณน่ะ...อย่ามาตลกฝืด" อนิลเอ่ยประชดด้วยความหงุดหงิดที่ชายหนุ่มแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
"คุณ..อาจไม่เชื่อ..แต่นั่น..ไม่ใช่ผมจริงๆ" สีหน้าและท่าทางของพันกร บ่งบอกถึงความตึงเครียดในสิ่งที่เกิดขึ้น อนิลสังเกตสีหน้าชายหนุ่มตรงหน้าเห็นแววตาของเขา ก็ให้รู้สึกเอะใจในบางอย่าง
"คุณพันกร...คุณป่วยเป็นอะไรกันแน่คะ?" อนิลพยายามสงบสติอารมณ์แล้วเอ่ยถามดีๆ
"ทุกคืนวันพระ..มักมีเรื่องแปลกเกิดขึ้นกับผม พอสามทุ่มตรงตัวผมจะร้อนอย่างที่คุณเห็น แล้วก็จะหลับไปโดยที่ฝืนไม่ได้สักครั้ง และตื่นขึ้นในตอนเช้าโดยที่บางครั้งผมสวมชุดเหมือนออกไปข้างนอกมา แถมยังชอบมีผู้หญิงเข้ามาทักหรือโทรมาหาผม บอกว่าผมไปขอทำความรู้จักพวกเธอโดยที่ตัวผมกลับจำอะไรไม่ได้เลยสักครั้ง”