อสูรเสน่หา

ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับผู้ชายแปลกหน้าอาจผ่านพ้นไปจากชีวิตของมีนา
ถ้าหากว่า เขา ไม่ใช่เจ้านายคนใหม่ของเธอ และไม่ใช่พี่ชายของแฟนเก่าที่เคยตัดความสัมพันธ์
ต้นเหตุของความอัปยศในคืนนั้นที่เธอกินเหล้าจนเมามายแทบไม่ได้สติ
“มีน่า...ผมไม่รู้เลยว่าคุณเป็นใคร บ้านของคุณอยู่ที่ไหน แต่...โอ...พระเจ้า...คุณกำลังทำให้ผมคลั่ง”
ชายหนุ่มทาบทับตัวเองลงบนร่างบอบบางอีกหน คราวนี้เขาสอดมือเข้าไปด้านหลังของหญิงสาวแล้วค่อย ๆ ปลดตะขอบราเซียซึ่งมีเพียงตะขอเดียวที่เกาะเกี่ยวผ้าลูกไม้แสนสวยไว้ด้วยกัน ทันทีที่มันหลุดออกจากเรือนร่างอ้อนแอ้น ความอวบใหญ่ของโนมเนื้อทั้งสองก็โดดเด้งขึ้นมาท้าทายสายตาคู่นั้น ความอวบอัดนั้นไม่สมกับสัดส่วนเล็กบางของเธอเลยสักนิด เขาค่อย ๆ วางฝ่ามือที่ว่าใหญ่แล้วแต่ก็ยังกอบกุมปทุมถันทั้งสองไว้ได้แทบไม่หมด
“คุณคะ...ฉันหนาว....อา...ได้โปรด”