บ่วงรักนาคราช

นาคราชหนุ่มขยับกดแก่นกาย เข้าหาเนินเนื้อนุ่มของแม่น้องน้อยเคล้าคลึงเบาๆ ก่อกระแสแห่งกระสันไม่เพียงชายาน้อยเท่านั้น ที่กำลังครวญคร่ำ เพราะฤทธิ์เสน่หา ผู้ร่ายรดบทพิศสวาทบนเรือนกายงามก็แทบแดดิ้น เพราะความซาบซ่าน กำลังย้อนกลับมาเชือดเฉือนอณูเนื้อตัวเองต่อทุกการกระทำ
เมื่อเห็นว่าชายา พร้อมแล้วที่จะให้ในสิ่งที่ตนต้องการและนางก็ปรารถนา นาคราชหนุ่มก็ขยับแยกเรียวขางามออก เพื่อต้อนรับตัวตนของเขาให้แทรกซุกเข้าไปหาความอบอุ่น แต่ก่อนที่โอรสนาคาจะหลอมรวมกายกับผู้เป็นที่รัก เขาก็ได้กระซิบกับเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า
“แก้วจ๋า…ขอผู้สืบสายโลหิตให้พี่สักคนเถิดนะเจ้า จะเป็นหญิงสวยๆ อย่างแม่ก็ได้เป็นชายอย่างบิดาก็ไม่เป็นไร ขอเพียงให้เขาเกิดจากรักจากหัวใจของเรา” น้ำเสียงและสายตาคมเปิดเปลือยแรงรัก แรงปรารถนา พร่างพรายแทนคำตอบใบหน้างามก็ปรากฏรอยยิ้มอ่อนหวานเอียงอาย ก่อนจะเอ่ยอย่างตัดสินใจไม่ได้แต่ก็ไม่อยากขัดใจในสิ่งที่ขอว่า
“คุณย่าบอกบ่อยๆ ว่า แก้วยังไม่ประสา แล้วยังจะอยากได้เจ้าตัวน้อยมาเพิ่ม ปวดหัวกับแก้วไม่พออีกหรือคะ”
“ปวดหัวกับเมีย พอมีวิธีแก้ให้ได้ชื่นหัวใจอยู่หรอกนะ” ดวงตากลมโต ช่างสงสัยฉายแววให้รู้ไม่คิดปิดบัง นาคราชหนุ่มเลยแสดงให้รู้ด้วยการ ค่อยๆ รวมกายเป็นหนึ่งกับแม่น้องน้อยช้าๆ