ซุ่มรัก

เมื่อรักแรกพังลงเพราะไม่ทันได้ศึกษาดูใจให้ถ่องแท้
พอคิดจะมีรักแท้ครั้งใหม่ เพื่อให้รักยืนยาว มั่นคง ‘เขา’ จึงต้อง ‘ซุ่มรัก’...

“แต่พี่ไม่คิดเช่นนั้นนะสิ ที่ไม่หยิบเสื้อคลุมมาเพราะเราอยากโชว์อะไรหรือเปล่า”
พูดจบก็ทิ้งหางตาไปที่ ‘แอร์แบ็ก’ คู่หน้า เอมิกามองตามสายตาคู่คมปราบก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะรีบยกกระเป๋าสะพายมาบังไว้แล้วถลึงตาใส่คนหื่นกาม
“ถ้าพี่ภูยังไม่หยุดมองล่ะก็ เอมจะจิ้มตาให้บอดเลย”
“เอ้า ก็ใส่มาให้คนมองไม่ใช่เหรอ อยากอวดของดี ก็มองนี่แล้วไง แน่จริงก็เอากระเป๋าออกสิ” ว่าอย่างท้าทาย โดยที่สายตาไม่ละไปจากจุดจุดนั้นทั้งที่ถูกปิดไว้ด้วยกระเป๋า
“บ้า! ใครใส่มาให้คนอื่นมองกัน”
“ให้พี่ลดกระจกดูไหม ว่าคนในรถข้างๆ จะนั่งนิ่งๆ ไม่หันมามองนมเอม”
กรี๊ดดด อิตาบ้า พูดออกมาได้ยังไงเนี่ย
เอมิกามองคนพูดห่ามๆ ด้วยสายตาวาววับ แต่แทนที่เขาจะรู้สึกผิดที่ทำให้เธอปรี๊ดแตกตั้งแต่เช้า เขากลับกดปุ่มลดกระจกจริงๆ ตามที่ปากพูด ทั้งที่ฝนก็ยังเทกระหน่ำลงมา แบบนี้ต่อให้เธอไม่ใส่เสื้อรัดติ้วจนเห็นทรวดทรงชัดเจน คนในรถข้างๆ ก็หันมามองเธออยู่ดีว่านึกเพี้ยนอะไรถึงเปิดกระจกทั้งที่ฝนกำลังตกหนัก
“ฝนสาดเข้ามาในรถ รีบขึ้นกระจกเดี๋ยวนี้นะพี่ภู!”
“จะรีบขึ้นทำไมล่ะ อยากโชว์ไม่ใช่เหรอ นมตูมๆ ใครก็อยากดูทั้งนั้นแหละ”
“พี่ภูก็เป็นหนึ่งในนั้นใช่ไหม” กระชากเสียงห้วนอย่างต้องการกลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกๆ เมื่อถูกดวงตาคู่คมของภูดิศจับจ้องอย่างไม่วางตา
“ยังต้องถามอีก”