พลั้งรัก

เรียกพี่ได้หรือยัง”
“ม้าย เกลไม่เรียก” เกวลินตอบเขาเสียงอ้อแอ้ก่อนจะมองมือหนาที่ยกเหล้าเข้าปากอย่างไม่ยอมแพ้

“เรียกพี่แล้วจะปล่อยให้ไปนอน เร็วเข้า” เขาสั่งพร้อมทั้งมองปากอิ่มที่ยื่นออกมาก่อนที่ใบหน้าขาวผ่องจะส่ายไปมา

“ม่าย ธาม ธาม ธาม ธาม”

“เดี๋ยวเถอะ พอเมาแล้วยิ่งดื้อน่ะเธอน่ะ” ธรรมวัฒน์หยิกแก้มป่องอย่างมันเขี้ยวก่อนจะขำเมื่อเจ้าหล่อนปัดมือเขาออก

“หยุดอ่อยเรานะ”

ชายหนุ่มหัวเราะขันก่อนจะก้มลงกระซิบถามชิดริมฝีปากอิ่ม “อ่อยแล้วชอบไหมละ”

“ชอบ ชอบมากด้วย ถ้าเห็นเราเป็นเพื่อนต้องห้ามอ่อยเรารู้ไหม” เธอบอกเขาเสียงอ้อแอ้พร้อมทั้งเรอออกมา อาการผะอืดผะอมทำให้ใบหน้าหวานบิดเบ้

“ห้ามอ้วกนะ” เขาร้องเตือนมือใหม่หัดดื่มทว่าคงไม่ทันเพราะเจ้าหล่อนรีบพุ่งตัวไปยังห้องน้ำก่อนจะอาเจียนออกมาจนหมด

“เธอนี่นะ”

“ง่วงแล้ว”

“แปรงฟันก่อน มีแต่กลิ่นอ้วก” เขาบ่นพร้อมทั้งจับใบหน้าน้อยให้แหงนเงยแล้วสั่งอีกฝ่ายยิงฟัน ธรรมวัฒน์ส่ายหน้าไปมาอย่างระอาเพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเลยสักครั้งที่จะมาทำแบบนี้ให้ใคร นี่ถ้าไม่ติดว่าหล่อนเป็นเพื่อน...
เพื่อนห่าอะไรวะ ทำไมเขาถึงตั้งโด่ขนาดนี้




คำเตือน โปรดอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ