รอฤกษ์

รักไม่ต้องรอฤกษ์ เพราะไม่มีวัน...เลิกรัก

“ตัวอะไรน่ะ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! ปีศาจโคลนพร้อมลูกสมุนบุกบ้าน”
“นี่น่ะหรือหลานที่เรียบร้อยของฉัน สุดยอดจริงๆ”

“ฉันมาทำหน้าที่เลี้ยงเด็กๆ ค่ะ”
“โอ้ว...ไม่นะ ไม่เอา พี่เลี้ยงปีศาจ ไม่เอา! ”
“มิ้มก็ไม่เอา มิ้มไม่ต้องการให้ปีศาจเลี้ยง มิ้มช่วยตัวเองได้แล้ว”
“เสียใจด้วยนะจ๊ะหนูๆ สายไปแล้วจ้ะ น้ามาถึงแล้วคงไม่กลับไปง่ายๆ หรอก”
“ลุงรามต้องไม่ชอบใจแน่”
“ใช่ ลุงรามเกลียดปีศาจ ไม่ให้อยู่หรอก”
“ไม่เอาน่า ทำใจยอมรับการโดนเลี้ยงซะเถอะ ต่อให้สิบลุงรามก็ไม่สามารถไล่น้ากลับไปได้หรอก เป็นปีศาจย่อมไม่กลัวลุงแก่ๆ อยู่แล้ว”
“ลุงรามไม่แก่ ลุงรามหล่อ ลุงรามเก่งที่สุด ลุงรามดีที่สุด ป้านั่นแหละแก่ ปีศาจโคลนหน้าแก่ กลับไปเลยนะ”

ศึกนี้ช่างหนักหนานัก
ทั้งหลานสุดแสบและคุณลุงเจ้าหลักการจอมระเบียบพันข้อ
งานนี้เดิมพันด้วยหัวใจ และ...รูปถ่ายหนึ่งใบ