เสน่หาราคี(ยอดรักคีย์แมน)

“พี่ทำอย่างนี้กับพริกได้ไง ..พี่หลอกกันทำไม”เธอมองเขาด้วยน้ำตานองหน้า

“ ..”คีตะไม่ตอบ

“งั้นที่ผ่านๆ มา ..ระหว่างเรา ไม่มีอะไรจริงเลยใช่ไหม พี่ไม่เคยรักเค้าเลยใช่ไหม”

“พี่ขอโทษ”

“แค่ขอโทษแล้วจบงั้นเหรอ”

“เงินสิบล้านจากการเดิมพันนั่น ..พี่จะให้พริกทั้งหมด และจะเพิ่มเงินของพี่อีกสิบล้าน”

“พวกคนรวยแบบพี่ ..คิดแค่เรื่องเงินหรือไง ..ไม่เคยแคร์ความรู้สึกใครเลยใช่ไหม ฮือๆ ฮือ”เธอร่ำไห้ด้วยความเสียใจ “พริกไม่รับเงินสกปรกของพวกพี่”

“โง่ซ้ำซาก”คีตะปรามาส

“ค่ะพริกโง่ โง่เพราะเชื่อในความรัก ..เลยหลงกลคนฉลาดแบบพี่”

“แล้วเด็กล่ะ”

“ไม่ต้องห่วง พริกมีเงินทำแท้ง ..พริกจะไม่ยอมให้มารหัวขนออกมาทำลายอนาคตพริกแน่ ..วางใจเถอะ พริกจะทำแท้งตามที่พี่ต้องการอย่างแน่นอน”เธอพูดประชดไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่ความคิดเรื่องการทำแท้ง ไม่เคยอยู่ในหัว

ลูกเกิดจากความรักของเธอ ..แม้จะไม่ได้เกิดจากความรักของเขาก็ตาม

เมื่อคิดถึงความหลังแล้ว พริกไทยก็ช้ำใจไม่หาย

ห้าปีแล้วที่เธอและเขาเหมือนตายจากกัน และเธอภาวนาให้มันเป็นอย่างนั้น ..อย่าได้ต้องกลับมาเจอกันอีกเลย

บาปกรรมใดๆ ที่เคยก่อเกิดกันไว้ ขอให้มันจบๆ ไป

เธอจะอโหสิกรรมให้ ..แต่ใช่ว่าเธอจะลืมในสิ่งที่เขาทำไว้

แต่ในวันนี้ ไม่รู้ว่าเพราะเวรกรรมหรือไร จึงทำให้เขาและเธอ ต้องกลับมาเจอกันใหม่

ไม่คิดว่า เธอกับเขาจะได้พบกัน นั่นเองที่ทำให้พริกไทยถึงกับเป็นลมหมดสติในนาทีแรกที่เจอคีตะ

“แล้วอย่างนี้ ..เขาจะให้เราทำงานด้วยไหม”พริกไทยรู้ดีว่าคีตะใจร้ายใจดำแค่ไหน

คนที่สามารถสั่งให้ทำแท้งลูกของตัวเอง

คนแบบนี้ ..ไร้หัวใจ

คนอย่างเขา ..คงคิดแค่เพียงเรื่องเงินและผลประโยชน์

แล้วถ้าเธอทำงานไม่ผ่านมาตรฐานของเขา ..ก็คงโดนไล่ออกจากงานแน่นอน

ถ้าต้องตกงาน แล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงลูกและตัวเอง

อย่างนี้แล้วจะไม่ให้กังวลได้ยังไง

“ ..”พริกไทยหันไปมองลูกชายที่นอนหลับปุ๋ย ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

เธอน้ำตาไหล สงสารลูกจับใจ

ลูกเธอทำไมอาภัพอย่างนี้ แค่อยากจะกินไก่ย่าง จนต้องยอมพูดออกมา ทั้งๆ ที่ไม่เคยพูดมาก่อนสักคำ

ความใจดำของคนในบ้าน คงทำให้โชกุนต้องทนทานกับความรู้สึกเก็บกดไม่น้อย

“พ่อของลูกจะรู้ไหมว่า มีลูกอยู่บนโลกนี้”พริกไทยนึกถึงคีตะแล้วก็น้ำตาไหล

เขารวยล้นฟ้า ..แต่มาดูสภาพลูกและเธอตอนนี้สิ ต่างกันลิบลับ

เขาอยากกินอะไรก็ได้กิน ไม่เคยสัมผัสกับการอดอยาก

แล้วลูกล่ะ ..แค่ไก่ย่าง ก็ยังไม่ได้กิน

ยิ่งคิดก็เธอก็ยิ่งน้อยใจ น้ำตาไหลพราก

*___________________*

คีตะและชามากำลังดินเนอร์ด้วยกันในร้านอาหารหรูย่านสุขุมวิท

“อาหารอร่อยมากเลยค่ะ”ชามากล่าว “ถึงจะแพง แต่ก็คุ้มนะคะ”

“พี่ดีใจนะที่ชาชอบ”เขายิ้มให้

“พี่ตะน่ารักที่สุดเลยค่ะ”

“แล้วรักไหมล่ะ”

“รักสิคะ”เธอมองสบตาเขา “ถ้าเรามีลูกกัน ..ชาเชื่อว่า พี่ตะจะรักและเลี้ยงดูลูกเราอย่างดีที่สุด”

“ลูกเหรอ”คีตะสะดุดกับคำนี้

“พี่อาจจะเป็นพ่อที่ ..ใจร้ายที่สุดก็เป็นได้”เขานึกย้อนไปตอนที่บอกให้พริกไทยทำแท้งแล้วก็รู้สึกผิดบาปในใจ

เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่ได้มีความผิดใด ..เขาน่าจะให้พริกไทยคลอด แล้วจากนั้นก็ค่อยเอาลูกมาให้พ่อแม่เขาช่วยเลี้ยง

ถ้าทำแบบนั้น ..เขาก็คงไม่รู้สึกเหมือนคนบาปหนาแบบนี้