ซาตานร้ายรัก (สาวนิรนาม)

โปรดอ่านตัวอย่างก่อนซื้อ นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์มาแล้วนะคะ

********
เจ้าพ่อวงการแฟชั่น ผู้หลงใหลในงานศิลป์จะทำเช่นไร
เมื่อเขาได้พบหญิงสาวซึ่งงดงามราวภาพวิจิตร
สาวน้อยที่เขาทั้งหลอกล่อและปิดกั้นทุกหนทางเพื่อให้เธออยู่เคียงข้างกาย
และตั้งใจเก็บเธอเอาไว้ให้พ้นจากสายตาใครๆ
แต่สิ่งไหนจะยึดเธอให้อยู่กับเขาได้ดีเท่า
หลอกล่อเธอด้วย… ความรัก

*****
“ตอนนี้อยากทำอะไรก็ตามสบาย เพราะว่าฉันหมดแรงแล้วที่รัก ฉันอยู่ในกำมือเธอดิ้นไม่หลุดแล้ว”
ไอยดาแหงนเงยขึ้นมองคนที่ตอบแทบเป็นเสียงกระซิบ
ไอยดาอยากรู้นักว่าเขารู้ไหม ว่าเขาบอกรักเธอหลายครั้งแล้วคืนนี้ และก่อนหน้านี้ เธอก็จำได้ วันที่พี่ชายเธอเสียเขาก็บอกรักเธอ
ตอนนั้นเธอไม่มั่นใจว่าที่เขาเอ่ยคำรักแก่เธอพูด เพราะเห็นใจ หรือเพราะว่าไฟพิศวาสกันแน่
“ถึงอนุญาต ไอซ์ก็ไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงเหมือนกัน หิวด้วย” ครวญประท้วงเขา
ทราสฟอร์ทตั้งใจจะหลับเพราะเพลียเต็มแก่ พอได้ยินคำว่า ‘หิว’ ก็รีบจึงขยับกายลุกจากเตียง ก้าวเท้าลงมายืนเต็มความสูง สายตากวาดมองหาเสื้อคลุมของเขาไปรอบ
“จะไปไหนคะทราส”
เสื้อคลุมของเขากองรวมกับชุดนอนของเธออยู่ที่ปลายเตียง ก้าวยาวๆ ไปคว้าเสื้อคลุมขึ้นมาสวมและหันมามองใบหน้าสวยที่ยุ่งเหยิง
เธอกำลังจะคลานลงจากเตียงตามเขามาด้วย
“ไอซ์อยู่นี่แหละ พักซะ ฉันจะไปหาอะไรมาให้กิน”
“ไม่เอา” เธอค้านเสียงแข็ง เพราะอยากอยู่กับเขานี่
อาการพิลึกพิลั่นที่เธอไม่ชอบเลย ไม่รู้ว่ายามที่จะต้องแยกจากเขาเธอจะทรมานขนาดไหน ทำไมต้องมาแพ้ท้องอยากอยู่ใกล้แต่เขา ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ
“อยู่ที่นี่ ถ้าขืนลุกมาอวดความสวย คงไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดี” คำพูดที่มาพร้อมรอยยิ้มเย้าหยอก พร้อมปลายนิ้วแกร่งยื่นมาคีบปลายจมูกรั้นๆ ทำเอาไอยดาหน้าแดง
“พักซะ เหนื่อยมากแล้ว”
คนที่ทำให้เหนื่อยก็เขานั่นแหละ
ไอยดาอยากออดอ้อนเขานานๆ อยากนอนซุกอกอุ่นของเขาทั้งคืน ไม่อยากให้เขาไปไหน เพียงคิดว่าพรุ่งนี้เธอจะขอกลับไปอยู่ที่บ้านของเธอ ยกเลิกทุกอย่างที่เธอตกลงกับเขา ไม่บอกเขาว่าตอนนี้เธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาซ่อนอยู่ในกายด้วย น้ำตาก็เอ่อคลอ