ภรรยาตัวสำรอง

#แก้ไขเมื่อวันที่5/1/66

“หยุดนะภาริณี ทำผิดแล้วยังไม่สำนึกอีกเหรอ?” เขาร้องบอกให้หยุดที่เห็นว่าหญิงสาวดึงเสื้อผ้าในตู้ลงใส่กระเป๋า เธออยากจะออกไปอยู่ข้างนอกสักพัก แค่เห็นหน้าเขาก็จะประสาทจะกินอยู่แล้ว ทุกวันมีแต่ทะเลาะ เธอไม่พูดไม่จาจนทศวรรษเดินมากระชากกระเป๋าในมือของหญิงสาว พร้อมขว้างลงพื้นจนเสื้อผ้ากระจัดกระจาย
“จะมากไปแล้วนะ มีสิทธิ์อะไรมาทำกับของของฉันแบบนี้ไม่ทราบ” เธอหันหน้ามาเหวี่ยงใส่ชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ ทศวรรษยกมุมปากพร้อมมองเธออย่างกวน ๆ
“สิทธิ์อะไรน่ะเหรอ? ความเป็นผัวดีไหมล่ะ!” เธอชักสีหน้าใส่อย่างไม่พอใจ
“ต่ำ!” ภาริณีกัดฟันต่อว่าชายหนุ่มที่พูดแบบนั้นออกมา ความจริงเป็นอย่างไรใครก็รู้ สิ้นเสียงด่า ลมในหูของทศวรรษก็พุ่งออกมา พร้อมสายตาที่จ้องใบหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง
“อย่ามาพูดจาแบบนี้กับฉันนะภาริณี เธอจะกล้ามากเกินไปแล้วนะ ฉันเป็นสามีของเธอ อย่ามาพูดจาแบบนี้อีก”
“หึ สามี? ตลกไปเปล่า คุณก็รู้ว่าเราสองคนไม่ใช่สามีภรรยากัน ฉันต่างหากที่ควรจะพูดคำนั้น อย่ามาเยอะกับฉัน และก็อย่ามาทำแบบนี้อีก”
“โกรธเหรอที่ไปขัดความสุขเธอกับไอ้นั่น” เขาเน้นเสียงใส่หญิงสาว
“ใช่ และนายไม่มีสิทธิ์มาเรียกพี่อามว่าไอ้ คนอย่างนายไม่มีทางเทียบคนดี ๆ อย่างพี่อามได้เลยสักนิด มักมากเป็นที่สุด” เสียงกัดกรามของทศวรรษดังลั่น เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เธอเอาเขาไปเทียบกับผู้ชายคนอื่น มือหนาบีบไหล่มนอย่างเต็มแรง จนหน้าของภาริณีเหยเกเห็นได้ชัด
“ฉันเจ็บ ปล่อยนะ!”
“หึ ไปเอากับมันมาแล้วสินะ ถึงได้พูดว่ามันดีนักดีหนา เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่ภาริณี สำส่อนไม่มีใครเกิน”
เพี๊ยะ! เธอหมดความอดทนที่จะให้เขามาพูดจาต่อว่าเหมือนผู้หญิงชั้นต่ำอีกต่อไป แรงมือบางฟาดใส่หน้าหนาของทศวรรษเต็มแรงจนใบหน้ามีรอยฝ่ามือของหญิงสาว ชายหนุ่มหน้าหัน ก่อนจะเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มที่โดนตบ ตอนนี้ภายในใจของทศวรรษมันเหมือนมีไฟโทสะก่อเกิดขึ้นมาพร้อมที่จะเผาไหม้ร่างกายของภาริณีเต็มประดา
“ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้สั่งสอนเธอ อย่ามาเรียกฉันว่าทศวรรษ!” เขาเอ่ยขึ้น ก่อนจะจับตัวของภาริณีลอยพื้น พร้อมโยนร่างบางทุ่มลงบนเตียง
โอ๊ย! เธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวดที่เขาโยนเธออย่างไร้ปรานี ร่างชายหนุ่มของทศวรรษขึ้นมาทาบทับร่างของหญิงสาว ก่อนจะเอามือจับแขนของเธอขึ้นเหนือหัว ริมฝีปากอุ่นประกบปากบางอย่างไม่รีรอ ภาริณีพยายามหันหน้าหนีไปมา เธอใช้แรงถีบชายหนุ่มจนเซตกเตียงไป คนอย่างเธอไม่มีวันยอมตกเป็นของคนที่เธอไม่ได้รักเด็ดขาด หญิงสาวลุกขึ้นยืนพร้อมชี้หน้าไปที่ทศวรรษอย่างเอาเรื่อง
“ถ้าเข้ามาฉันฆ่านายแน่ ไอ้หื่นกาม!” เธอกัดฟันแน่น ยิ่งเห็นว่าหญิงสาวอวดดีเท่าไหร่ ทศวรรษยิ่งอยากจะเอาชนะในความอวดเก่งของเธอ เขาลุกขึ้นพร้อมคว้าเอวบางเข้าหาตัว มืออีกข้างจับแขนกดไว้ด้านหลัง ภาริณีพยายามเอาเท้าเหยียบเท้าของอีกฝ่าย และโดนเท้าของชายหนุ่มเต็ม ๆ แต่เขาไม่เอ่ยอะไรออกมา ก่อนจะจับหญิงสาวล็อกตัวไว้แน่น ปากหนาจูบริมฝีปากได้รูปของหญิงสาว พร้อมกัดมันอย่างรุนแรง เขาไม่เคยมีรสนิยมป่าเถื่อนแบบนี้มาก่อนเลย เพียงแต่ที่ทำเพราะต้องการให้คนใต้ร่างเจ็บปวด โทษฐานมาอวดดีกับเขา
“ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยโว้ยยย”
“ปล่อยแน่ แต่ปล่อยอย่างอื่นนะ เธอเป็นเมียฉัน ไม่ใช่ของสาธารณะที่ใคร ๆ จะใช้ร่วมได้ เธอมันอวดดีเกินไปภาริณี ฉันก็อยากจะรู้ว่าจะทนฉันได้กี่น้ำ!”
แควก! แควก! เสียงเสื้อของภาริณีที่ถูกกระชากขาดเป็นชิ้น เธอยังดิ้นขัดขืนไม่หยุด ทศวรรษเริ่มทนไม่ไหวกับหญิงสาว มืออีกข้างของชายหนุ่มเอื้อมมาปลดเข็มขัดหนัง ก่อนจะดึงมันออกมามัดข้อมือทั้งสองของภาริณีไว้กับหัวเตียง