คว้าหัวใจนายดิบเถื่อน (ป๋ากราฟ)

วันหนึ่งน้องสาวลากเขาไปเยี่ยมเพื่อนที่คลอดลูกในโรงพยาบาล ทันทีที่เห็นหน้าแม่และเด็ก เขาก็ต้องใจหล่นวูบ บางทีนั่นอาจจะเป็นลูกชายของเขาก็ได้ ป๋าจึงพาอีหนูไม้เบื่อไม้เมากลับไร่ไปพร้อมลูกชายตัวน้อย


“พรุ่งนี้จะต้องเข้าไร่หรือเปล่า?” ฉันถามเขาในความมืด วันนี้รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวไปหมด เป็นครั้งแรกที่ฉันถูกใช้งานเข้าไปในไร่น่ะ ปกติเขาจะให้ฉันอยู่บ้านหรือไม่ก็เข้าไปช่วยแม่มินตาที่ออฟฟิศ
“พรุ่งนี้จะพาไปขี่ม้า”
“ขี่ม้า?” ฉันพลิกตัวกลับมาหาเขาทันควันแล้วก็ถูกกระตุกให้ขยับไปนอนซุกอกกำยำจนได้
“อื้อหึ หรืออยากจะนอนขี่ฉันอยู่บ้านแทน” คำถามต่อมาของหมอนั่นทำให้ฉันเผลอกัดเนื้อที่ต้นแขนเขาเต็มแรง
“มันเจ็บนะยัยแก้วร้าว!” หมอนั่นคำรามลอดไรฟัน เห็นแววตาจากนัยน์ตาคมแวววาวอยู่ในความมืด
“ปากนายนี่เหมือนใครกันนะ!” ฉันบ่นเซ็ง ๆ ฉันไม่เห็นว่าคนในไร่จะปากเสียเหมือนหมอนี่เลยสักคน พ่อแก๊ปก็ไม่ค่อยพูด จะพูดทีก็มักจะเถียงกับแม่มินตา แต่ไม่เคยพูดจาลามกจกเปรตเหมือนหมอนี่เลยสักครั้ง
“เหมือนใครไม่สำคัญหรอก สำคัญที่ว่าเธอชอบปากของฉัน” หมอนั่นก้มหน้าลงมาใกล้หน้าฉันแล้วกระซิบเสียงแหบ ๆ ฉันเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ชอบบ้าชอบบออะไรกันล่ะ