ใต้ร่มสกุณี [Shadiness]

น้ำจิ้มพอแสบๆ คันๆ มันส์ๆ เสียวๆ


“ดูคุณจะเหนื่อยจังเลยนะ ไปทำอะไรมาเหรอ ถึงได้กลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ ทุกคืนอย่างนี้”

“ในข้อตกลงของคุณพ่อกับพวกคุณระบุไว้ด้วยเหรอคะว่าฉันไปไหน ทำอะไร”

“ไม่มีใครละเอียดถึงขนาดนั้นหรอก แต่ที่ผมถามก็เพราะผมเป็นผัวของคุณ ผมมีสิทธิ์จะรู้ว่าเมียไปไหน! ไปทำอะไร! และไปกับไอ้หน้าไหนด้วย! ถามจริงๆ เถอะคุณปิ๊งมันเหรอ ไอ้ผู้ช่วยมือขวาของพ่อคุณน่ะ คุณปิ๊งมันเหมือนปิ๊งไอ้ลินคนสวนใช่มั้ย! เพราะคนอย่างคนแพ้ทางผู้ชายจนๆ น่าสงสารๆ และไร้ญาติขาดมิตรอยู่แล้วด้วยนี่!”

“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกอะไรคุณทั้งนั้น! และช่วยกรุณาออกไปจากห้องฉันด้วย ฉันเหนื่อยและอยากจะพักผ่อน!”

“เหนื่อย! คุณไปทำอะไรกับมันมาถึงได้เหนื่อยขนาดนี้! และกลับบ้านเอาป่านนี้! หรือคุณแพ้ทางมันจนอ่อนระทวยเวลามันทำตัวน่าสงสารๆ เหมือนตอนที่ไอ้ลินเคยทำกับคุณเมื่อหลายเดือนก่อน! แล้วคุณยับยั้งใจไม่หลงไปกับมันได้เหมือนที่ทำกับไอ้ลินหรือเปล่า! หรือป่านนี้คุณล้ำเส้นไปถึงไหนต่อไหนกับมันแล้ว!”

“อย่าคิดว่าคนอื่นจะทำเหมือนคุณกับพ่อคุณนะ! หรือถ้ามี! คนอย่างฉันก็จะไม่มีวันโง่ซ้ำสองเหมือนตอนที่หลงมอบความสงสารให้กับผู้ชายหลอกลวงอย่างคุณแน่!”

“และคุณก็อย่าหลงคิดว่านายปาลิน หรือแม้แต่ไอ้ลินคนสวนจะยอมให้เมียที่แต่งงานกันมาเกือบครึ่งค่อนปีตบแล้วไม่คิดจะตอบโต้อะไรนะ เพราะมันไม่มีวันโง่ปล่อยเมียไว้เฉยๆ อีกต่อไปแล้ว!”

‘เผียะ’ ปาลินยกมือขึ้นลูบตรงจุดเดิมอีก อะดรีนาลีนในกายของเขาก็หลั่งออกมาเช่นกัน และมันก็มากพอที่จะครอบงำจิตใจของเขา จนลืมเลือนคำปฏิญาณของตัวเองที่จะไม่แตะต้องเธอหากไม่มีความเต็มใจเข้ามาเกี่ยวข้อง

“ผมไม่ยักรู้นะว่าคุณชอบความรุนแรง ทีกับไอ้ลินทำไมคุณยอมมันได้ยอมมันดี แล้วผมกับมันต่างกันตรงไหนไม่ทราบ! หรือสำหรับผม คุณจะยอมก็ต่อเมื่อต้องใช้กำลังเท่านั้น! หรือนี่คือแผนการล่อ แผนการอ่อยให้ผมอดทนต่อเสน่ห์คุณไม่ได้ ครั้งแรกของเราถึงจะน่าตื่นเต้น! หรือกว่าจะได้คุณผมจะต้องเอาหุ้นมาแลกด้วยหรือเปล่า!”

“ปล่อยฉันลงนะ ออกไปจากห้องฉัน!!! ออกไปให้ห่างจากตัวฉันนะ ฉันเกลียดคุณ!!! คนหลอกลวง!!! ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ!!!”