Rainytime - ฤดูฝนของจิ้งจอกเก้าหาง The Rain and Tamamo No Mae Vol.1

ฝนคือหญิงสาวที่คิดว่าตัวเองเป็นคนโชคร้ายที่สุดในโลก
ขนาดได้รางวัลไปเที่ยวไกลถึงญี่ปุ่นก็ยังถูกพวกภูตพรายตามรังควาน
พอจวนตัวเข้าก็ดันพลาดไปปล่อยตัวอันตรายที่สุดออกมาเสียแทน!
นั่นคือ ทามาโมะ โนะ มาเอะ ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง
ผู้นั่งเบื่ออยู่ในหินเก่าแก่มานานร่วมพันปีจนกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปแล้ว
แต่แทนที่เจ้าตัวจะกลับโลกปีศาจไปให้พ้นๆ
กลับกลายเป็นว่าเอาแต่มาติดหนึบอยู่กับเธอแบบไม่ยอมห่าง
น่ารำคาญ น่ารำคาญ น่ารำคาญ!

--------------------------

"ทำไมไม่กลับโลกปีศาจไปซะ” สาวผมสั้นถามเสียงห้วนระหว่างที่กำลังแพ็กพวงกุญแจใส่ซองแก้วขนาดเล็ก ปากคาบมันฝรั่งแผ่นทอดกรอบเอาไว้ด้วย “มาตามฉันอยู่ได้"

";อยู่กับเจ้าสนุกกว่า น้องฝนของข้า”
จิ้งจอกเก้าหางตอบด้วยรอยยิ้มไม่ยี่หระต่อคำพูดเหมือนไล่ของอีกฝ่าย มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นเมฆฝนกำลังลอยมาก็หัวเราะ นัยน์ตาสีแดงสดทอประกายแวววาว “อารมณ์เสียอีกแล้วรึ"

"เปล่า คงเป็นฝนตกตามฤดูกาล ทำไม เบื่อฝนตกมากเลยสินะ นายเป็นหมานี่ ไม่ชอบน้ำอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ" หญิงสาวพูดโดยไม่เงยหน้ามอง เคยชินแล้วกับคำพูดขวานผ่าซากไม่สนใจใคร เธอเป็นสาวเรียกฝน อยู่ที่ไหนฝนก็ตก และเมื่อฝนตกก็จะทำให้นึกถึงอดีตอันเลวร้ายขึ้นมาอีกครั้ง

ฝนจึงเกลียดฝนตกเหลือเกิน เกลียดความเฉอะแฉะ เกลียดอากาศชื้นเหนียวเหนอะหนะ เกลียดที่ไม่สามารถรับรู้ถึงความสดชื่นเมื่อท้องฟ้าปลอดโปร่งได้เหมือนคนอื่น

"ไม่เลย ข้าชอบมาก” ทามาโมะปฏิเสธ “ข้าอยู่ในหินมานานแม้รู้เรื่องภายนอกบ้างแต่ไม่อาจรู้สึกถึงสัมผัสใด เมื่อได้ออกมา ข้าสัมผัสได้ถึงหยาดฝนที่หล่นกระทบกาย ละอองน้ำในอากาศเย็นสบาย เสียงกระเซ็นยามเหยียบย่างบนพื้น ทุกสิ่งดียิ่ง"

"ลองมาเป็นคนที่ต้องตากฝนเกือบทุกวันสมัยเรียน ไปเที่ยวที่ไหนก็ฝนตก มีแฟนกี่คนก็โดนทิ้งเพราะเดทกันทีไรฝนก็ตกดูไหมล่ะ"

"เดท? หมายถึงการที่มนุษย์หญิงชายพูดคุยกันถูกใจแล้วขึ้นฟูกร่วมกันนั่นน่ะรึ เจ้าเองก็ทำเช่นนั้นหรือ"

"หา? ไปเอามาจากไหน ก็แค่คบหาดูใจต่างหาก"

จิ้งจอกเก้าหางหัวเราะอย่างมีเลศนัย "แล้วเจ้าอยากลองขึ้นฟูกร่วมกันหรือไม่ น้องฝนของข้า"

"ไปตายซะ ไอ้หมาหื่นกาม!"

-----------------------------

เรื่องนี้มี 2 เล่มจบนะคะ ^^