สาวน้อยในคืนวิวาห์

ค่ำคืนแรกของการแต่งงาน ครั้งแรก... ของเธอ

ตอนที่แผ่นหลังสัมผัสฟูกนุ่ม ทรวงอกของเธอก็สัมผัสกับเรือนร่างของนาวินเช่นกัน เขาทาบทับเรือนกายลงมา พรมจูบไปทั่วตัว ใช้มือเพียงข้างเดียวปลดตะขอชั้นในออกอย่างง่ายดาย และดูดดึงยอดอกเต่งตูมนั้นจนหญิงสาวได้แต่ส่งเสียงร้องคราง

แพรวาสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ตอนที่ปลายลิ้นอุ่นร้อนของนาวินตวัดเลียยอดอก และใช้มืออีกข้างเคล้นคลึงทรวงอกของเธออย่างทะนุถนอม ทุกสิ่งที่นาวินทำช่างเป็นประสบการณ์แปลกใหม่จนแพรวาไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป

เรือนกายของเธอสะเทิ้นขึ้น รองรับเรียวลิ้นที่ตวัดปลายยอดอกและดูดดุนผิวกายบริเวณเนินอกจนเป็นรอยกลีบกุหลาบเล็กๆ ลมหายใจของเธอถี่กระชั้นจนไม่สามารถเอื้อนเอ่ยคำใดได้อีก

แม้กระทั่งตอนที่นาวินผละจากทรวงอกและเงยหน้ามองเธออีกครั้ง เห็นใบหน้าแดงก่ำชัดเจน และบอกรักเธออีกหน

แพรวาก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย...

“เป็นของพี่นะคะ แพรวา...”

นอกจาก...

พยักหน้ารับอย่างเต็มใจเท่านั้น...





หากทว่า... ครั้งแรกของหญิงสาวมักเจ็บเสมอ เพียงนิดเดียวเท่านั้น แพรวาก็ร้องครางปนสะอื้น มันไม่ใช่ความรู้สึกหวิวไหวเหมือนครั้งนั้น หากเจือปนไปด้วยความเจ็บปวดจนไม่อาจจะต้านทานได้

“พี่วิน...”

“เจ็บหรือคะ” นาวินถามเสียงอ่อนโยน

เขาหยุดชะงักเพียงแค่นั้น แต่แพรวาไม่อยากทำลายอารมณ์และความรู้สึกของคนรัก หล่อนจึงโอบกอดเขาและร้องบอกให้เขาทำตามคำสั่งเธอ

“พี่วินกอดหนูแน่นๆ ได้มั้ยคะ”

ตอนที่พูดประโยคนั้นออกมา เรือนกายของเธอก็สั่นระริก ทั้งหวาดกลัวความเจ็บปวด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดี

นาวินจึงโอบกอดเรือนร่างที่สั่นไหวราวกับนกน้อยนั้นด้วยความเต็มใจ มอบจุมพิตที่ข้างแก้มขณะรุกเร้าอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง